Желбата постои одамна: да имаш свирка на кола која не служи само за да му се истуриш на некого до три генерации наназад, туку само да му кажеш "тргај друже". Проблемот е што и за првата и за втората ситуација имаш ист алат, "како да си во работилница а имаш само чекан."

Свиркачките јазици се ретка форма на комуникација која ја има онаму каде луѓето се премногу оддалечени едни од други за да можат разговетно да си довикнат „комшијааа, ајде на пиво!". Второ најдобро решение во отсуство на мобилен и чет е - истото да си го свирнат.

Таков голем (спортски) настан како Олимпијадата повлеквит истиот да се користи за разни видови проекти, кои сакаат да ќарат од тајмингот и од темата. Со малку помузикален изведувач овој можеби немаше да остане само на интересна идеја.

Кушкој е село во Понтијските планини во Турција, близу брегот со Црното море. 500-те жители одгледуваат чај и бадеми, и...свиркаат.