Има една изрека, дека водата „секогаш си го наоѓа патот“ и дека дури и кога човек мисли дека ја скротил таа може да избие на неочекувани места. Во случајов се работи за цела река.

Гласањето на избори е вештина, а не рандом интуиција, и како и секоја вештина и таа народот треба систематски да ја учи. Да им дадеш на граѓани да гласаат без вакво образование, е подеднакво неодговорно како да им дадеш да управуваат со брод кој плови сред бура.

Додека нашите учебници ги образуваат младите како да бидат лојални граѓани без свои слободи (меѓу другото и без онаа оваа дефиниција да се спори), во други контексти тие се воспитуваат според методот на еден антички филозоф кој покажал ултимативната нелојалност - ги терал граѓаните на Атина да мислат. Не дека баш му се исплатело.

Замислете наместо судењето на Шешељ или на Готовина, на интернет да можете во живо да го следите судењето на - Сократ. Настанот кој се случил пролетта 399. пред наша ера ќе биде рекреиран со помош на современата технологија, и можеби ќе резултира со нова пресуда: дали овој пат Сократ ќе преживее?