Има неколку книжевни дела кои почнаа да се препрочитуваат низ призмата на коронавирусот - „Чума“ на Ками, „Слепило“ на Сарамаго, „Беснило“ на Пекиќ. И едно италијанско дело од 14 век, од кое ги памтиме еротските сцени, но на сметка на тоа имавме подзаборавено дека се одвива во време на пандемија.

„Еднаш одамна, сонцето и месечината се карале кој ќе го осветлува небото. Откако излегло дека се подеднакво моќни, одлучиле да светат на смени - сонцето преку ден, месечината ноќе“.

Во секој муабет околу некакви „правила" за добро пишување ќе се најде некој кој ќе потсети дека најголемите книжевни дела ги напишале автори кои токму таквите правила ги кршеле. Искуството покажува дека некои совети околу раскажувањето сепак би требало да се послушаат.