До сега на долго и на широко сме зборувале за непреводливите зборови од различни култури, кои кажуваат нешто за нивниот светоглед. Но уште поинтересни и потешки за превод се поговорките, афоризмите и идиомите кои буквално пренесени често звучат смешно и бесмислено.

„Доброто вино е најдобрата проповед“. „Смртта, кога ќе дојде, нема да има овци“. Ова се некои од „древните“ поговорки, измислени не од исто толку древни Кинези или Македонци, туку од современи неврални мрежи.

Односот на колективот кон одреден феномен е директно отсликан во неговиот фолклор. И според квантитетот на „таговите“, и според тоа како е ставот кон нив. Во случајов клучниот збор е - книга, а изворот - Цепенков. 

Ретвитајќи твитови со краток рок на траење, лажни мудри цитати од Андриќ, или вистински глупи од најпродаваните автори на нашето време, како да ги забораваме оние кои ни се оставени во аманет од нашите предци, а кои во исто така зипувана форма ни пренесуваат искуство и совети кои би требало да ги послушаме. Ви текнува на „Пијаната жена е како ул'аа свиња?"

Неодамна во една од нашите бавчи излезе текст за негативното влијание кое поговорките можат да го имаат врз светогледот и начинот на однесување на поединецот, па и на цел народ. За да не излезе дека само ги кудиме, еве текст на Албахари за моќта на поговорките, ама во позитивен клуч. Некои од нив ни се и тоа како познати...

Би сакал сите да замислиме како би ни се движела историјата, во последниве стотина години барем, кога не би се врзувале за некои сомнителни поговорки, туку со максимите на нашите револуционери. Сигурно и денешницава а и иднината ќе ни беа повесели.