Не се сеќавам кога последен пат сум присуствувала на искрени стоечки овации по завршување на проекција, а камоли да се работи за документарец. Ама и тоа се случи, на домашната премиера на овој во основа неамбициозен, но крајно „фил гуд“ македонски филм, правен со многу љубов. И ова не е лажна вест.

Иако личи на репортажа или патепис, оваа приказна на Димса, кој во неа е во улога на шофер и придружник на Фолтин на нивен концерт одржан овој Илинден во Mинхен, е нешто многу повеќе од тоа.