Прашањето е кој е нaјдобриот подарок кој го има добиено за Свети Валентин. Одговорот не може да биде поискрен. Драгоцени се овие луѓе кои никогаш не се збунуваат или губат време во двоумење.

Меѓу две Олимпијади, спортскиот дух во легендарното кафе Зале се одржува со глупи натпревари. Еден одбира кило банани, друг кило кебапи, па кој побрзо ќе ги изеде. Дечкото со бананите е како од Алан Форд а тој со кебапите е направен дрво, во дуелот влегува со 12 пива во себе па во финиш му влетува помош од пријател. Џабе. 12 пива се 12 пива.

Чујте ја ви оваа постмодернистичка делиција. Српскиот евровизиски адут, Ин корпоре сано, за сваќи, сватови и торта сечење! Права уметност знае да предизвика вакви омажи. Ако не сте расположени, само кажете си дека не постои работа која овде нема да ја просељат.

Мики Ѓуричиќ е ветеран во српските реални шоуа, од првиот нивен Биг брадер па до останатите Фарми, Задруги и слични пребивалишта на битанги, дрољи и сличен полусвет. Мики прозборува не само за учесниците во таквите шоуа туку за единственото нешто што е побетер од нив, оние што ги гледаат. 

Пак им излезе од фрижидер, што е своевидно маркетинг аикидо, техника на користење на силата на противникот за своја победа. Им ја одзема финтата со која најчесто го ругаа (дека е офтика и дека нема усул за појавување во медиуми) и сега со што да го пукаат? Но, не е само тоа. Тек песна една за него да чуете. 

Политичар кој малку од малку држи до својот образ, на гласачите би им порачал дека дури и да победи, треба да знаат дека тој нема волшебно стапче за веднаш да ги реши работите. Кој бе нема? Бошко Обрадовиќ, Двери, Србија.