Њујоршката авторка и позната социјална критичарка Френ Либовиц споделува мислење за настанот што никако да престанеме да го коментираме: Оскаровскиот шамар.

Режисерот Педро Алмодовар седеше во близина на Вил и Џејда Пинкет Смит на Оскарите и нефилтрирано се вклучи во дискусијата за она што го нарекува „насилна епизода“.

Едната лекција е околу апсурдноста што луѓе и тука успеаа да најдат белечки расизам. Втората е за нешто многу поважно околу конкретниот инцидент и општо правило за во живот: ако можеш да зашамараш некого и да му свртиш грб и да си отидеш, тоа е сигурен знак дека од старт не си требал да го удриш тој човек.

Графиконот од гледаноста на директниот пренос од Оскарите во САД.

Шамарот што се слушна ширум светот, во сред нешто што беше прилично строга оскаровска церемонија. Крис Рок излезе да додели Оскар за најдобар документарец, и баш како кога го водеше настанот во 2016, ја закачи Џејда Пинкет Смит за избричената глава и кажа дека „едвај чека втор дел од Џи Ај Џејн“ (Пинкет Смит има алопеција). Она што следуваше фрли сенка на целото шоу.

Целата работа изгледа малку сомнително наместена, ама додека не се разбере повеќе ќе ја водиме како автентично шамарање.

Приказната многу повеќе вреди заради инсајдерското инфо што го споделува за механизмите и размислувањето на Холивуд, отколку заради тоа што е Вил Смит. Да е до него тој не би го снимил ни „Луѓе во црно“, ама добива телефонски повик од Спилберг (продуцент на Луѓе во црно) со молба „дај направи ми една услуга за ова, не го користи твојот мозок, користи го мојот“. Само заради ова Смит решава да учествува во Луѓе во црно. За Матрикс никој не му се јавува, па Смит се зафаќа да го снима Див, див Запад.