Емотивната истоштеност отпрвин суптилно се прикрадува. Може да е малку тешко да станеш од кревет. Па, почнуваат да те уморуваат едноставни задачи, за на крај списокот со нив да ти изгледа неверојатно тежок.

Ви текнува како кога беше најлута пандемијата, сѐ беше лошо и депресивно и се трудевме да смислиме како ќе се променат работите на подобро кога ќе се вратиме на (скоро па) нормално? Кога се јачавме за Roaring 20s, или дружење и збеснување, утописки идеи за флексибилност на работно време, нови генерации на дигитални номади, четиридневна работна недела… И дојдоа вакцини, заврши страшното и за многу вработени, ништо реално не се промени.