Што да пише човек во рубрика за култура во моментов, а да не звучи лигаво или само формално ангажирано? Посегнувам во третиот ред одозгора во домашната библиотека, по некој кој поминал низ „скудни времиња" и од нив извлекол мудрост. Мирко Ковач за политичката тврдина и дрзниците коишто ја запоседнуваат.

Големите книжевни имиња влегле во легендите по пијанчењето - тие станале нераздвојни од нивните дела. Се пиело во сите епохи и веројатно уште од првиот пишан збор. 

„Ако знаеме дека смртта е она со кое се раѓаме, тогаш ведрината е она што ни е потребно. Па ние сме смртни, секој од нас е, тоа сите го знаеме. Никој не може да се радува на нечија смрт, бидејќи таа го чека и него" - ова го изјави Мирко Ковач во едно од неговите последни интервјуа.