Интервјуто на републиканскиот сенатор Тед Круз (дебело плаќан од израелската лоби група АИПАК) за Такер Карлсон испадна целосен дебакл. Не само што не знаеше колку луѓе има земјата за која навива да биде уништена (види овде) туку и објасни на што се темели неговата безрезервна поддршка на Израел и Нетанјаху. Така пишувало во Библијата. Ете, тоа се луѓе кои за некои други луѓе тврдат дека се религиозни фанатици. 

Ако прашате кој било патник во светот кој имал можност да посети неколку континенти „која е неговата омилена земја во која бил“, можам со 99% сигурност да кажам дека сите ќе кажат Иран. Зошто? Затоа што луѓето се некоја нова количина на добрина што веројатно никогаш порано не сте ја почувствувале, храната е најдобрата што некогаш ќе ја пробате, а градовите се вистински музеи на отворено.

Пробајте следниот вовед да го замислите со глас на Сер Дејвид Атенбороу: Мажјакот спокојно лежи во својот природен хабитус. Попладне е, најаден е и напиен, треба само да му пружи услови на својот дигестивен тракт да го процесира амбициозниот товар. Тој спокој го прекинува добро познат глас. Готово е со раатот. Не му останува ништо друго освен вешто да се изгуби од видокругот на неговиот архи-непријател. Успева, не му е првпат.    

Ѕирнете една графичка симулација за големината на воените авијации на разни држави која покажува колку американската флота е доминантна и супериорна во однос на сите нив. Разликата е навистина импозантна, само што, талибанците кога гледаат вакви видеа за американската воена надмоќ, мора да си викаат: Да, а?  

Долгогодишниот републикански сенатор, Тед Круз, страстен интервенционист и апла про-Израел, се најде во небрано кога Такер Карлсон го праша колку луѓе има Иран. Фино лепо, не знае човекот колку луѓе живеат во државата која сака да ја сруши и за чие бомбардирање навива. Голем ќеиф е кога ќе ги видиш вака соголени, голем жал е кога ќе сфатиш дека такви одлучуваат за судбините на милиони луѓе.  

Не помина долго време откако сенаторот Рон Де Сантис порача дека во Флорида  нема да се теолерираат безредија по улици и особено не конфликти со полиција (види: Ако нема друго, газете), шериф од тамошен округ го операционализираше упатството и го раскажа на брутално  разбирлив јазик. „Ако дигнете рака на нас, ќе го известиме вашето семејство каде ќе може да ви го подигнат телото“

Главното алиби за израелскиот напад врз Иран беше дека тој напад бил превентивен затоа што озлогласниот Техеран бил многу блиску до зботување на ураниумот на ниво доволно за правење атомска бомба. Ок, само што истото тоа го викаа пред две години, истото се викаше пред четири години, истото во 2015-та година, истото во 2013-та година, истото и во 2012-та.... и така наназад сè до 2001-ва. 

Додека Блискиот исток се соочува со најсериозната ескалација во последно време, луѓе во Либан си го тераат животот по стандардниот ритам, кој на венчавка, кој на журка, кој по барови. И кога онаму карши ракети го параат небото, се погаѓа песна чии стихови велат:  Here I go out to sea again/ The sunshine fills my hair/ And dreams hang in the air... Како на Титаник кога свиреа виолини додeка бродот тонеше.

Одмазничкиот удар на Иран испадна посилен отколку што се очекуваше па сега на Запад се чудат. Иранскиот режим требаше да падне, слично како што Русија лесно ќе беше поразена зашто економијата ѝ е слаба, слично како што „Кина не знае да иновира“. “Зошто ние на Запад сме склони да ги потценуваме противниците?“, се прашува професорот Глен Дизел. 

Кога во авионите беше дозволено пушење, воздухот се менувал со свеж воздух на секои три минути. По забраната, авиокомпаниите успеваат да заштедат значајни 6% од трошоците за гориво затоа што користат половина свеж воздух, половина рециклиран воздух, зголемувајќи го нивото на јаглерод диоксид кој патниците го дишат. Можеби полесно ќе закачите вирус, ама па нема да бидете „замирисани.“

Медиуми знаат да забетонираат јаки стереотипи за некои земји и луѓе кои потоа се одржуваат долго време. Не беше толку одамна кога во очите на западната, првенствено американска јавност, за Балканците се веруваше дека ние овде јадеме живи деца и од прв до последен сме ужасни варвари. И за Иран, веројатно првата асоцијација е дека тоа таму е сè верски затуцано и забулено од глава до петици. 

Трој Хоки е господин човек: така изгледа, така звучи, така се понаша. Личи на карактер излезен од рецепција на "Тhe Grand Budapest Hotel“ а звучи како оние декадентни реплики во филмовите на Тарантино. Оди по улица и со еден раскошен вокабулар, им дели комплименти на оние со кои се разминува. Што за облекувањето, што за нивниот став и општ впечаток. Аристократска позитива.

Гувернерот на Флорида, Рон Де Сантис, на своите граѓани им ги објасни правилата: ако сте во кола, ве опколи некоја толпа бараби, почнат да ви се закануваат и почувствувате дека сте загрозени - само гас! Ако попат соберете и згазите некого, нивна грешка. Никој не е должен да седи во својот автомобил и мирно да чека бандата да го линчуваат.  

„Кажаа на телевизија“ со години и децении се користеше како клучен доказ за вистинитоса на некоја приказна или податок. Да не се лажеме, и денес тоа важи во големи аналогни кругови. Интернетот не е ништо подобар, со оглед на неговата масовност. Глупиот и површен конзумент нит памти кај видел нешто нит кој го кажал тоа. Видел тој на интернет. Дипфејкот допрва ќе ги збудали и таквите, а и нас со нив.

Кај нас пензионери прашуваат само за цени, за лекови и за градски превоз. Овој пензиониран таксист го прашаа за музика и побараа да препознае некои песни. Одличен. Полн со познавања од музика и со приказни поврзани со неа. Така се старее. А не само да се јавуваат по утрински емисии и да прашуваат „мисли ли оваа држава на народот?“

Кога човек ќе помисли дека не може да го почитува Принц повеќе отколку што веќе го почитува, заради целата музика што ја направи и целиот фраерлук што го носеше во себе, ќе се појави некој детал што дополнително ќе го појача тој респоект. Оние богати бадијалџики (пре)Кардашијанки си раскажуваат спомени кога Ким Кардашијан се качила на сцена на концерт на Принц, а овој фино лепо ја набркал. Е, не.

На 82 години почина Слај Стон, командантот на шарената бригада „Слај енд фемили стон“. Ја зачини и ја направи сочна музиката од неговото време и беше енергичен шоумен.  Многумина сакаа да звучат како него и како нив. Почина по долго мачење со ХОББ (хронична опструктивна белодробна болест), ем се откажа од цигари. Од истата болештија почина и Дејвид Линч.   

Украинската безбедносна служба (СБУ) објави видео од операцијата „Пајажина“ со кое сериозно ги изненадија Русите напаѓајќи им 4 воени аеродроми во длабок - до 4.000 километри - офсајд. Видеото покажува како дронот почнува од бааги далеку, непречено влегува во територијата на аеродромот каде што веќе се крева чад од претходен удар и потоа се забива во руски стратешки бомбардер Tu-22M3.

Член на Европскиот парламент од Луксембург бил исфрлен од неговата политичка група ЕЦР (европски конзервативци и реформисти) во која членувал цели 16 години. Тој е дипломат од кариера и верува дека кога Американците, па дури и Украинците разговараат со Русија, нема логика ЕУ да остане тврдоглава во ставот да не го прави тоа. Со таа идеја за дипломатија отишол во Москва по што „Политбирото“ го исфрлило од своите редови.

Каков неочекуван податок и споредба е ова. Денешниот просечен Американец е подебел од просечна американска свиња! Просечен маж во САД има 28% масти а просечната жена 40 проценти. Од друга страна, просечната свиња во Америка има меѓу 15 и 25 проценти масти. За квоциентите на интелигенција, во некоја друга прилика.

Во Холандија имало уапсено и убиено многу повеќе Евреи отколку во Франција заради една проста  (но статистички значајна) причина: за разлика од францускиот, холандскиот попис имал и графа за религиозна припадност па Нацистите таму точно знаеле на која врата да тропнат. Башка што кооперативните Холанѓани тие податоци ги имаат предадено доста ентузијастички. 

Ние и нашиот стрес сме најмалку битни, но навистина се изнагледавме ужаси од секојдневието на луѓето од Газа, сакајќи да ви го доловиме а притоа да ги избегнеме сите оние апла брутални и шокантни сцени кои секојдневно доаѓаат од таму a кои не се осмелуваме ни да ги раскажеме. Пред очи на цел, горе-долу рамнодушен свет, се случува хорор кој дури и тишината (меѓу две бомби) може да го долови.  

Ако ги знаете, супер, да ве потсетите на ова групација италијански танчери кои беа на Сан Ремо, добија златно ѕвоно на „Италија има талент“, ги викаат на отварање големи настани... Интересни до паѓање вилица. Кореографиите им се ултра креативни и досетливи а остатокот од впечатокот го прави стариот деловен трилинг „ред, рад и дисциплина.“

Лижењето на капачето од јогурт, во Јапонија се смета за непристојна работа. Ако го направиш тоа дома на астал, мама може да ти ја даде една попреку. Ама пошто воспитните процеси знаат да траат долго и не секогаш да ги дадат посакуваните резултати, Јапонците и овој проблем со решиле со технологија: смислиле капаче кое лизга, за да нема што да лижеш.