Група „активисти“ „смислиле“ „перформанс“ со кој ја подигнуваат свеста за тоа што човекот ѝ прави на природата. После вакви работи, човек со други очи гледа на приоритетите во проблемите на ова човештво.
Како знаеме дека филмот е добар? Затоа што прави луѓе го мразат. Од медиуми како CNN кој оценува дека филмот е расистички и привлечен заради истиот гнев на белците кој го донел Трамп на власт, до филмската критика (во голем јаз со оценката на публиката што се случи и со шоуто на Шапел) која на Џокер му даде помала оценка од некои морализаторски кринџ феминистички срања.
На настап на Тајлор, Д Криејтор, на некоја девојка во публиката ѝ е роденден па со своето друштво пробува да издејствува овој да ѝ ја испее Хепи брдеј. Така? Ок, нема проблем.
Ако вам ви изгледа како 2016-та да е поблиску до Втората светска војна отколку до денес, замисли како тоа изгледа во САД. Е, со колку треба тоа да се помножи за да го добиеш впечатокот на оние што работат во Белата куќа? Наспроти сите нас е Трамп, и неговото гледиште на периодов и себе си. Ваква самодоверба треба да се конзервира.
Во детска емисија на Би Би Си, едни две збунети деца беа подучени дека не се само машко и женско туку дека постојат 100 различни џендери. Пирс Морган има проблем со тоа. Оној што ја брани листата има проблем да објасни кои се тие.
Со целата своја амбициозност со која сакаше да се бори против одвратната современа брза храна, Џејми собира група деца и им покажува како се прават „Мекнагетс“ (сосе мафтање пилешки коски и блендирање до каша), по што триумфално ги прашува „кој сепак би го јадел ова?“. Во речиси иста секунда сите копиљаци му кренаа рака.
Две мачки се галат ама доаѓа уште некој кој дотогаш верувал дека кога него го нема, само глувците оро водат. Колку што ние го разбираме нивниот јазик, откако „јунакот“ инстантно кидна, црната го прашува неочекуваниот дојденец: „Од кај па ти овде, нели ќе одеше до контејнер?“
Орсон Велс раскажува анегдота поврзана со Винстон Черчил, како овој маестрално одреагирал откако дознал дека случајно му има олеснето да добие пари за филм од некој руски бизнисмен. Нема веќе такви калибри.
Ако уште не сте почнале, одма почнувајте, нема нешто подобро. Ако не ни верувате нас, еве земјоделец да ви објасни со аргументи и директни примери. Само ќар и бенефиции.
Даблинец бил терминално болен и знаел дека му доаѓа време да се одјави. Ама, не така одма и не така траорно. Дур е време снимил гласовна порака до оние кои ќе му дојдат на погреб. Чујте го царот. РИП Шеј Бредли (62), may the joke be with you.
Се курчи во живо на ТВ па пробува да изрезили една плавуша прашувајќи ја дали ја знае питагорината теорема. За среќа, колешката го прашува: А ти ја знаеш?
После долгогодишни хејтања и јадачки, двајцата гиганти на слободната медиумска мисла сфаќаат што имаат заедничко: што во суштина и двајцата се либерали ама такви либерали кои не ги трпат срањата на официјалните либерали.
Со 20 различни гласа на познати лица, Џон Мескимен (актер и имитатор) преку поемата „Pity The Poor Impressionist’ ќе ви објасни зошто неговата професија станува неодржлива. Објаснувањето го помага главниот злосторник во тој процес, познат како ДипФејк. Импресивно и застрашувачки.
Во историски подвиг за човештвото Елиуд Кипчоге успеа за прв пат во историјата да истрча маратон за време под 2 часа. За да ви биде појасно, за да истрчаш маратон, 42 километри, под 2 часа, тоа значи дека треба еден километар да го трчаш за 2 минути и 51 секунда (и тоа после да го повториш уште 41 пат).
Елен ДеЏенерис била на утакмица и на трибина, пази молим те, седела до Џорџ Буш. Абе дрвја и камења, абе го предала лезбејското движење, абе свашта. Сега ѝ копаат по минатото, да не се наоѓа и некоја нејзина слика со Мао Це Тунг. Меѓу другото, ете затоа Трамп ќе добие втор мандат. Дека овие упорно се бават со глупости и дека памет не им доаѓа.
Шах е една оток од игра со надмислувања, стратегии, многу, многу бирање потези, уште повеќе дремење и гледање што и како, така? Епа како тогаш ова? Тој младиот е Магнус Карлсен (веле, веле, велемајстор), тој стариот е добар, колку што се може.
Одамна беше, сите знаат што се случи, двајцата веќе се смирени, но и тогаш и сега Холифилд е победникот во борбата (тогаш затоа што беше подобар, сега затоа што се нема изерзилено како што тоа знаат луѓе да го направат). Холифилд сега објаснува како дошло до борбата („секој пат кога некој ќе ми се налутеше по дома ми викаше ’едвај чекам да се бориш со Тајсон’“), како сакал инстатно да му врати на Тајсон за гризот и зошто му простил.
Инспириран од еден од поглупите предизвици што се појавиле на интернет (Tide pod challenge), Гленливет доаѓа до идеја за сосема нов систем за испорака и консумација на алкохол - мини мешунки.
Визуелно контекстуализирање на една иста брзина, онаа на светлината. Земјата ја врти 7,5 пати во секунда, ама кога тргнува од Сонцето кон нас, истата изгледа како да се „клаца“. Се разбира, битно е да не „прав пат“. Само што таа на дестинацијата стигнува без сменет личен опис.
Како да познаеш дека некое момче баш и не е во најдбори односи со законот? Пазете колку органска реакција е тоа. Како Били Питон во Маратонци: „Олади ме птичурина!“
