Чујте го вие ова! 43 минутен добро скоцкан микс со говори и поенти од фамозниот Џордан Питерсон. Мешапот функционира толку добро (ма што добро, одлично!) што некогаш имате чувство дека ги слушате FSOL а некогаш Тhe Disposable Heroes of Hiphoprisy. Дали тоа е на повидок нов жанр? Селф хелп хоп?

Група Холанѓани од театарската трупа Ештон брадерс, во емисија на РТЛ ја изведуваат севдалинката „Јутрос ми је ружа процветала“. И не може а да не помислите како ли тек ќе звучеа ако и Зоран Маџиров им се придружеше.

Петмина завршени студенти на музичкиот конзерваториум во Прага, за бисот на нивниот дипломски концерт, решаваат да изведат тема од Том и Џери. Синхронизирана со цртаниот.

Легендата вели дека на денот кога испушташе душа (24 ноември 1991), Фреди Меркјури го има посетено небесен пратеник со непристоен предлог: ќе му го продолжи животот ако успее до крај да ислуша една негова песна. Фреди се израдувал. Фреди беше наивен.

Том Вејтс е во нова песна првпат после две години. Му гостува на својот дологодишен соработник, гитаристот Марк Рибо, кој неодамна имаше баш убав концерт во Скопје. Ја плетат старата добра химна на италијанските партизани „Бела чао“, онаа која малку ни ја огадија фејкерите кои со неа на своите медени усни го крчеа својот пат кон државното ухлебување. За среќа, можеме да бидеме сигурни дека Вејтс и Рибо не го прават ова за да бидат пиарџии во новиот состав на Белата куќа.

Или па сме ние побудалени па во сè го гледаме локалното лудило, збунетоста и бесмислата кои веќе не знаеме ни да ги опишеме (без пцовки). Инаку, се работи за “Nowhere Man“, ја знаете, само да ја чуете сосе текст.

Вуду Попај на времето знаеше да освежи со некоја неочекувана рима и стиховен пресврт потег ама Војко В. е 5 пути од тоа. Војко побарал 150 грама мортадела, тетката исекла ама испаднало 160, го прашала дали може, а Војко ѝ рекол: НЕ МОЖЕ! Од Рејџ до сега немаме слушнато така јасен отпор на системот. Струшки вечери на поезијата, се разбираме ли за следната година?  

Ако има поука од видеово тоа е дека тоа „хармоникашката фаца“ сама ќе ти се појави кога ќе ја фатиш дугметарата без разлика дали си ја свирел Feel good inc. или Влајна.

Во далечната 1985 година, Забрањено пушење на својот втор албум „Док чекаш сабах са шејтаном“ ја ставаат и песната „Недеља кад је отишо Хасе“, номинално посеветена на последниот натпревар на сараевската фудбалска легенда Асим Ферхатовиќ а преносно на заминувањето на Тито. 33 години подоцна, Неле Карајлиќ решава да удри црта и да сумира што тоа се случуваше после таа недела.

80 луѓе од светот кои никогаш не се виделе меѓу себе, 4 месеци работеле за да покажат како интернетот и модерните алатки за комуникација можат да помогнат да се направи еден заеднички проект со заедничка порака. Значи комплетно одбратно од начинот на кој истиот тој интернет и истите тие алатки за комуникација се користат кај нас: од 80 пријатели да направат 80 странци, секој од нив да има своја порака и никој од другите да не сака да го слушне.

Пинокио е Пинокио, Пинокио, Пинокио, Пинокио...

На шаблонот на ненадмашната верзија на Мадона и песната Like a Prayer ("Мадона помази овог клинца дебелог"), постои уште една махерска текстуална спрдачина, со спотот на Крег Дејвид. Бон-бо-на!

Рамбо Амадеус и дечките од клапата Клесари го тешат стариот госпон Спајдермен дека еден ден повторно ќе ја закрпи мрежата искината во лути борби со организираниот криминал и во неа повторно ќе се фаќаат криминалци, тајкуни и корумпирани политичари. Мајката, во некои земји живее некаква надеж.

Некаде на 0:33 се спомнува Македонија (even Serbia), но од контекстот не е јасно дали мисли на територија со словенско или хеленистичко наследство. Така што, Димитров да седне и да му пише на Мигуел дека тоа не е во согласност со договорот со Грција од кој извлековме максимум (како што Аса Акира извлекува максимум од своите партнери на крајот на сцените). И веднаш да се корегира! Или барем да стави плочка.

„Ме испратија на одмор Грујо и Мијалков, сега истото го прави и кретенот Зајко“. Знаете дека Железарциве се иронични околу целата таа фама за Малта ама пак сè тоа сече до коска.

Once in a Lifetime не е проповед против конзумеризмот, како што обично се мисли. Дејвид Брн секогаш повторувал дека во таа химна на Токинг Хедс се зборува за безумноста и несвесноста на животните битки. „Ние функционираме полу-будни, на автопилот, и во некоја точка завршуваме со семејство, работа и сè друго, никогаш не запирајќи за да се запрашаме себе си: Како се најдов овде?“ Во продолжеток, вокалите на песната, и тоа изолирани, како што приличи на овој наш актуелен „Once in a Lifetime’“ момент.

Девојката беше исправена пред историска шанса.

Главните стилистички особености на големите мајстори, прикажани преку една од најбаналните песнички на сите времиња. Како би ја отсвириле „Happy Birthday“ Бетовен, Шопен, Брамс, Бах и Моцарт.

Неговиот последен жив настап, два месеца откако почина неговата животна придружничка Џун Картер и два месеца пред и тој да замине. Нам ни паѓа жал и за остарени нацисти, не па него вака да го гледаме. Ама пак, не можеш да не го видиш.

Нормално дека не го знаете. Немаше ни ние да го знаеме ако не се познаваме со наши луѓе кои во Америка копаат по продавници за стари плочи.

Авторот (Дејвид Браун) вика: Ова е најамбициозниот проект за едитирање на кој сум се нафатил и за кој ми беа потребни 4 месеци. Се започна како љубопитност а заврши со миксање и полирање на 250 видео-аудио сегменти во еден (саат ипол) клип.

Во соработка со Ворнер брос, оние кои располагаат со музичката оставштина на покојниот Принц решија да ја обелоденат досега неслушнатата оригинална верзија на оваа песна, напишана, аранжирана, отсвирена и продуцирана од самиот Принц. Преубава.

Или што би се рекло на нашки: Маестро Надер Абаси ја прави публиката музички инструмент.