Океј, помина ракометот (длабока воздишка) и откако некаде на почетокот на второто полувреме со Германците стана јасно дека овој пат нема да го освоиме светот  (бајкалски длабока воздишка и залутан поглед) абе душата ко на задна вуча низ снег да ми се влечкаше од мака, ама се посветив на разработка на планот како да си ја материјализираме Aлександровата оставштина од типот „нека ви се нозе стресат, дојдовме по нашето" на наредниот Мундијал, во било кој спорт. Но пред тоа да се договориме нешто...

Стариот мој е поболен по белградски Партизан, јас пак прво лице множина користам единствено за МЗТ Скопје а душичката и на 7.000 милји од дома ми трепери кога победуваме, па знам што значи да сакаш тим. Јужњаците се будат и заспиваат со американски колеџ фудбал и секој меч е церемонија и додека утакмицата трае, на улиците е штама.

Спортот и парите. Постои ли економски ќар од давање буџетски средства за врвниот спорт? Повод: Советот на Сакраменто реши да одвои 255,5 милиони долари од градската каса за да се изгради нова арена а Сакраменто Кингс да останат во нивниот град. Се исплати ли тоа?