Италијанскиот филм од 1988 кој на времето доби Оскар за најдобар филм од неанглиско говорно подрачје веројатно сте го гледале, а можеби сте пророниле и некоја солза. Трогателниот ефект во голема мерка го прави музиката на Мориконе постариот (Енио) и помладиот (Андреа).