Советот на разни „тренери за живот“, коељовски настроени автори и мотивирачки твитови е - откриј ја својата животна пасија, и следи ја. Или пасивно чекај самата да ти се открие. Многумина во таквото чекање го минуваат животот.

Знаете она кога другар ви вика дека „се променил" и дека со оваа девојка „ама стварно" ќе биде верен? Си викате „аха, 100%", и веднаш му ја одземате можноста да покаже дека тоа навистина може да се случи. Можеби грешите.

Сè почна од еден твит: „Жал ми е што нема да го слушнам мојот посмртен говор. Тоа ќе биде сè што сум требала да бидам.“ Следеше линк до говор на ТЕД, кој зборува за јазот помеѓу два аспекта на нашите личности - онаа која живее за добро си-ви, и онаа која живее за добар некролог. Што би одбрале вие?