Веројатно нема подобра визуелна илустрација на осаменоста во модерната историја на уметноста, од делата на човекот кој сликаше социјално изолирани луѓе. Кои не изгледаат тажно, но сепак предизвикуваат чувства на носталгија и меланхолија кои тешко се изразуваат со зборови.

Навистина не е тешко да се замислите среде слика на овој американски уметник, како гледате низ прозорец од спалната или слушате тивка музика во некој бар доцна во ноќта. Ама сега може и да спиете во соба дизајнирана според негово дело.

Починал во 1962 како пензиониран наставник по цртање. Доживеал извесен успех на почетокот на кариерата, но во текот на Големата депресија бил заборавен, со оглед на тоа што на луѓето во тој период не им била потребна уметност. Триесет години предавал сликарство, а меѓу неговите ученици имало и такви кои историјата ги запомнила.