„Како што чмаеме сите по дома, распрснати по светов, со новонастанатиот страв од дружба, блискост, песна и боемштилак поради чумава што нè мори веќе година дена, секој зрак светлина е мелем за душата“,  ни пишува читател праќајќи ни песна од четворица другари, три локации, два пара браќа и една порака.

Објавувањето на српска патриотска песна мотивирана од Церската битка во Првата светска војна, некои глупи комшии можат да го сфатат како доказ за нечие србо-мрбо филство ама, се познаваме ние добро за да се правдаме било кому.

Неколку децении откако Џони Штулиќ во песната „Пољска у моме срцу“ ги испочитува со стихот „Полска никогаш нема дадено квислинг“ (елај за Македонија кажи го тоа), Пољаци возвраќаат со преработка на „Балкане мој“. А не е само тоа, ќе чуете, одлични работи.

Бидејќи како и сè друго, во 2020 година беше откажано редовното декемвриско гала-доделување награди за животно дело за уметнички придонес кон американската култура, да се потсетиме на еден од најмонументалните музички моменти од Кенеди центарот, оргазмичната преработка на Stairway to Heaven, со Ен Вилсон на микрофон, помладата сестра Ненси на гитара, Џејсон Бонам на тапани (да, синот на Д Џон Бонам), ергела грла во хор, а во галерија - тие што треба.

Човекот кој некогаш кинеше глави на кокошки на концерти, денес звучи како Битлси и пее дека нашата љубиов ќе го промени светот. Некому му звучи како првиот албум на Меднес а некој за ова мисли дека е новата химна на кансел културата. Чујте па ќе мозгаме.

Ако сте фанови на Цане и Партибрејкерс, ќе помислите дека е ова некоја нова нивна песна. Ако пак сте фанови на Цеца, насловот ќе ви звучи познато. Тука сме. Песната од Цеца, отсвирена во стилот на Партибрејкерс! За инает на оние надмени верглачи кои се убедени дека со самото тоа што не можат да поднесат ништо од Цеца, ја демонстрираат својата естетска супериорност. Ете затоа обожаваме вакви бласфемии.

Македонска музика, отсвирена во предградие на Лос Анџелес за еден црногорски фестивал, од еден српски гитарист и виолинистка порасната во Сан Франциско. Мирослав Тадиќ и Ивет Холцварт. Саат време опасни прекраснотии.

10.0000 луѓе ја пеат Бетовеновата 9-та симфонија! Боли ова и малку тера на плачење, колку е моќно а невозможно, и од технички (фазни разлики и сл) и од сите други причини. Па кај нас Дац и Александар не можат вака да се синкаат. 10К Јапонци, на бран на моќната Деветка од Бетовен. Најсилната германско- јапонска коалиција уште од времето на... знаете кога.

„Fuck the Pain Away“ е песна од Пичис (Мерил Нискер, се вклучува во снимката), А Дејв Грол и Грег Курстин ја преработуваат во чест на Ханука, во серијал во кој преработуваат еврејски артисти. Супер песничка од пред 20 години, супер преработка.

Како старите добри баби кои од она ништо што се имаше по дома знаеја да направат оброк прсти да излижеш, така и малава (Алма Дојчер), на која од шешир ѝ вадат четири рандом ноти, за помалку од една минута, направи соната. За повеќе да ги цените Рамонси, тие знаеја и со три.

Македонските песни имаат два клучни проблема. Прво, што се 98% љубовни, ко да нема друга тема на светов, и второ, што таа љубов се опишува толку шаблонски, што метафорите на Лукас и Цеца се Ник Кејв за нив. Накратко сакаме да кажеме, кој во песна се осмели уште еднаш да спомне „бакнежи врели“, треба да биде посипан со катран и пердуви и протеран на Криволак. Ама затоа имаме песна која ги решава двата проблеми и сакаме да ја споделиме со вас. Така се прави тоа.

Флејминг липс деновиве одржаа концерт во родната Оклахома сити, и како тестирање на концепт на свирка во време на пандемија а и попат да снимат спот. Концептот е и бендот и публиката да бидат во свои меури. Ок, не, фала. Еден меур што го имаме ни е сосема доволен проблем за на концерт.

Се викаат Voice of Baceprot или скратено VoB, што значи бучава на нивниот мајчин јазик. Фрида е вокал и гитари, Еуис Сити тапани и Види е на бас. Го прават бендот пред 6 години, како средношколки. Хиџабот никогаш не изгледал подобро!

79 годишниот Жоао Карлос Мартинс, со помош на специјални бионички ракавици, успева првпат после 20 и кусур години да го свири Бах, а важи за еден од најдобрите изведувачи на неговите дела на сите времиња. Од пијаното го одвојува дегенеративна болест на рацете заради која досега имал 24 неуспешни операции. Нормално дека се расплака.  

Хитот на Том Џонс, „Sex bomb“, изведен од рускиот армиски хор и оркестар. Толку тестостерон на едно место не е виден уште од генгбенговите на Адриана Чечик.

Малку од малку да се погалиме со овие две гугутки чии гласови не се ништо спектакуларни ама целото комплетче е вистински противотров за паланечката бучава од која полека полудуваме.

„I'm а creep" вика оригиналот. „I'm banana“ вика оваа верзија која е направена со помош на автоматското комплетирање на пребарувањата на Гугл. Знаевме дека од Рејдиохед нешто не-кринџ сепак може да се извлече!

Можни се два проблема со оваа песна. Нечии родители да видат дека синот им пребарувал „enormous penis“ па да следат непотребни прашања. Или, бидејќи песната баш влегува во уво, да почнете несвесно да си ја потпевнувате на некој состанок. Инаку, бонбона.

Ја знаеш, само во исто време не е таа што ја мислиш и е таа што ја мислиш. Како? Така, сите се исти ама треба некој да ти покаже дека се исти.

Ако во иста коалиција можат да влегуваат шуто и рогато (копирајт: ЗЗ), тогаш зошто во иста песна да не можат да влезат Шемса и Продиџи?

Ги гледаш, ги слушаш, а не ти се верува ни едното ни другото, бидејќи е поразлично од сè што до сега ти се случило. Нирвана како свинг, Мајк Џексон како блуграс, Бредли Купер и Гага како полка, „Ентер сендмен“ како детска песна. И не, не секогаш ова звучи успешно.

Морисет во своето портфолио има многу поконцентрирани настапи но во емотивна смисла, после десетина години, ова видео ќе им биде прајслес во фамилија.