Фронтменот на Рамштајн извади соло песна испеана на руски јазик. Музиката и текстот се на покојните руски автори Никита Богословски и Евгениј Долматовски. Нејасно е дали е соло парче или најава на нов албум, ама „Саканиот град“ покажува дека тоа рускиот јазик ги омекнува и најтврдокорните гласни жици.

Немаме многу да ви кажеме за дечкото (само пар референци: Аномалија натива, продуцент на Бонус трака) освен дека е скроз добар, занимлив и свеж, со рефрен кој лесно влегува меѓу чеканот и наковалната и една супер комбинација од брич стихови и ритам кој ве тера да ги мрдате куковите & дуповите. Замислете го Мирко Субвенција, ама да го бива. Ок, ок, многу бараме од вас.

За сите оние кои познаваат некого кој порано бил лут металец а подоцна животот (домашни забави, шабански кафани, пијани слави) го натерале да забега во нешто похардкор, еден прекрасен богохулен мешап од Дип Парпл и Аца Лукас. Миксот првенствено е посветен на тој непознат пријател но нека слушнат и оние силни активисти кои се испозакачија на буџетски ухлеби, како на нормално уво му звучни нивното шизофрено препелкање.

Утешно е кога ќе чуеш дека дури и на Џегер му е исто како на тебе во пандемија па братски сочувствуваш кога ти се исповеда дека од досада учел ТикТок денсови, почнувал да готви и го пиздел фејк звукот од трибини на спортски утакмици (и немал што да облече?). Сето тоа спржено со гитари, бас и бубњеви на Дејв Грол. Eazy Sleazy, пандемискa соло песна на 77 годишниот рокер, првa после 2017.

Со музика за 60 филмови, 50 серии, 600 спотови и 300 часа телевизиска музика, звукот на Зоран Симјановиќ е чипиран во сите оние кои растеле или следеле југословенска кинематографија. Со музиката за „Сјај во очите“ добива награда во Монте Карло, победувајќи го Енио Мориконе. Во 1983 година, заедно со Ив Монтан, станува почесен граѓанин на Валенсија. Симјановиќ почина во Белград, заразен од коронавирус. 

Новата ѕвезда на бугарската политичка сцена, го имаме регистрирано уште на он.нет, кога се пробуваше како певец. Му објавивме видео спот за кој го пишавме ова:

Пуштете звучници на јако за да осетите како звукот на Тројка и нивната изведба на „Македонско девојче“, барем за кратко ги пополнува сите пукнатини и фуги кои ни ги прави општата мизерија во која живееме.

Ни погруба реалност ни понежен глас. Човекот е работник во вулканизерска работилница во руската област Челјабинск и работи од утро до мрак за да отплати кредит и да го подигне син му. Другари и другарки, Алберт Галимов.

Се викаат 에델 라인클랑 и ќе ви ја изведат песната 기도. А спомнатата Марија има кажано дека ова е една од најдобрите верзии на нејзината песна кои ги има слушнато.

Математички гледано, два плуса не можат да дадат минус. Етички гледано, две добра не можат да дадат зло. Музички гледано, сè е можно.

На овој сајт учтиво ги одбиваме оние кои ни праќаат кавери на песни за евентуално објавување, објаснувајќи им дека ние би да промовираме авторска музика и дека ако почнеме со преработки, бргу ќе ни нагрнат оние со свои „видувања“ на Тоше, „Wind of Change“ и други тезгарошки зицери. Ама па, некои се стварно добри и во нив има повеќе авторство од некои авторски.

Се вика Хери Мек, фристајл рапер кој важи за Моцарт на импровизациите. Фрапира луѓе по интернет кога му кажуваат рандом зборови а тој не само што ги вметнува тие зборови во стиховите „во од“ туку и следи што прават соговорниците. Вилици паѓаат колку е добар!

Малку-малку, па човек на интернет ќе налета на некој кој ја има истата (добро, слична) алатка како него ама затоа со неа чуда прави. Нe, oвојпат не зборуваме за Роко Зифреди.

„Ни појако кинење ни попогрешно место за тоа“, вика Иван Апостолски за настапот на Миодраг Бабаљ Мио на шоуто „Никогаш не е доцна“. Точно један кроз један.

„Како што чмаеме сите по дома, распрснати по светов, со новонастанатиот страв од дружба, блискост, песна и боемштилак поради чумава што нè мори веќе година дена, секој зрак светлина е мелем за душата“,  ни пишува читател праќајќи ни песна од четворица другари, три локации, два пара браќа и една порака.

Објавувањето на српска патриотска песна мотивирана од Церската битка во Првата светска војна, некои глупи комшии можат да го сфатат како доказ за нечие србо-мрбо филство ама, се познаваме ние добро за да се правдаме било кому.

Неколку децении откако Џони Штулиќ во песната „Пољска у моме срцу“ ги испочитува со стихот „Полска никогаш нема дадено квислинг“ (елај за Македонија кажи го тоа), Пољаци возвраќаат со преработка на „Балкане мој“. А не е само тоа, ќе чуете, одлични работи.

Бидејќи како и сè друго, во 2020 година беше откажано редовното декемвриско гала-доделување награди за животно дело за уметнички придонес кон американската култура, да се потсетиме на еден од најмонументалните музички моменти од Кенеди центарот, оргазмичната преработка на Stairway to Heaven, со Ен Вилсон на микрофон, помладата сестра Ненси на гитара, Џејсон Бонам на тапани (да, синот на Д Џон Бонам), ергела грла во хор, а во галерија - тие што треба.

Човекот кој некогаш кинеше глави на кокошки на концерти, денес звучи како Битлси и пее дека нашата љубиов ќе го промени светот. Некому му звучи како првиот албум на Меднес а некој за ова мисли дека е новата химна на кансел културата. Чујте па ќе мозгаме.

Ако сте фанови на Цане и Партибрејкерс, ќе помислите дека е ова некоја нова нивна песна. Ако пак сте фанови на Цеца, насловот ќе ви звучи познато. Тука сме. Песната од Цеца, отсвирена во стилот на Партибрејкерс! За инает на оние надмени верглачи кои се убедени дека со самото тоа што не можат да поднесат ништо од Цеца, ја демонстрираат својата естетска супериорност. Ете затоа обожаваме вакви бласфемии.

Македонска музика, отсвирена во предградие на Лос Анџелес за еден црногорски фестивал, од еден српски гитарист и виолинистка порасната во Сан Франциско. Мирослав Тадиќ и Ивет Холцварт. Саат време опасни прекраснотии.

10.0000 луѓе ја пеат Бетовеновата 9-та симфонија! Боли ова и малку тера на плачење, колку е моќно а невозможно, и од технички (фазни разлики и сл) и од сите други причини. Па кај нас Дац и Александар не можат вака да се синкаат. 10К Јапонци, на бран на моќната Деветка од Бетовен. Најсилната германско- јапонска коалиција уште од времето на... знаете кога.

„Fuck the Pain Away“ е песна од Пичис (Мерил Нискер, се вклучува во снимката), А Дејв Грол и Грег Курстин ја преработуваат во чест на Ханука, во серијал во кој преработуваат еврејски артисти. Супер песничка од пред 20 години, супер преработка.