Ова ти све сега што збориш ме потсеќа на једна особа од моје време што је била, једна Дуда, Дудинка ја викава. Таја Дудинка да ми ти је имала две вагини, Боже ми прости, така је беше била родена, јадница, она много мака истрга сос това, не је она крива. А наш па свет поган, свите сос њојзи шега биева, и ако питаш за неја, нема да ја викат Дудинка него ќе ти ја ословат ко Дуда Двопичкаста. И на њен муж што и беше, Гличо се викаше, и они свите на Гличота му велева: јао, вика, Гличо, блазе тебе, вика, Гличо брате, други битка бијат до једна да се докопат во живот, вика, а жена ти, ено вика, две ги ваѓа паралелно! Али то и је така природа дала или па Господ дал, кој ќе га знаје, и тука нормалан човек нема што да прави осим да полуди.

Не се каже бич него камшик.

Вака: ќе исецкаш једно патлиџанче у форма на крс и ќе го посолиш и ќе га оставиш да постои така једно четири дена. Ондак во један филџан ќе свариш кафе, неко појефтино, не мора од овие скупи што ги продават, и у то кафе ќе насецкаш кромитче младо и ситна зелка и нека мирудија по твоја желба што је, и ќе ги оставиш на рингла трипути кључ да му пробие, и ондак таја течност ќе ја распоредиш насекаде низ соба у мали чанчиња, да јој се мирис измеша со овој патлиџан од порано. На прв идуќи верски празник што ќе се падне све това ќе фрлиш у џубре, и това ти је. То све наравно ако си православна, а ако си муслиманка, ондак наместо патлиџан ќе земеш нека пиперка од поголемите, а друго све ти је исто.

Види, чедо.

Ја тај Матрица филм не сам го гледала пошто и иначе слабо гледам, ништо не ми помажат овие нови очила преко социјално. Ваљда не је некакојси страшен филм зато што јас у прошлос много лошо сам ги примала такви филмови и обично на пола филм ако се испопотресам сам имала обичај обавезно да се напијам по комад дијазепам и да си легнем у кревет поранко и ајд сосздравје. Али затова љубавни филмови врло ми се свиѓале, било индијски било француски било руски и слично, не сам правела разлика да ти кажам право отворено. Исто понекад и историјски комедии такоѓе. Омиљени глумци ми бева Клерк Гејбл со мустаќи и Рудолф Бели Шеик Валентино, а у поново време Омар Шериф од странските. Од домаќи глумци исто много ги сакам покојни Чкаља, затим Стево Жигон у "Чаробни мач" ми е бил онако симпатичен, затим Надја Регин со овај Џемс Бонд што беше, и Божидарка Фрајт од помладите. Сматрам дека за филм је битно да има осеќање и да је со жалос за да може публика нешто и да научи додека гледа таков филм. Ово со новиве филмови све расипава, мада не пратам пуно пак ќе ти повторим да не ме сфатиш погрешно.

Ево одма да ти речем право и директно, младичу: това ти је затова што у кујна вариш јајца, а у веце ладиш јаја.

Е моја душичке Мушичке,

Сега баба ќе ми ти каже право и отворено: ја сам познавала једна конобарица која беше била исто тако мушичава како ти сега што си, чак и малко поповечко. Она, примерно, кога некоја супарничка ќе ја извади од такт и послем ќе и дојде у кафана њејзина, оваја имаше обичај да и се попишка у пијачка другава што би ја рецимо нарачала. И онда она това на шала го викаше "џез", и имаше обичај кога ќе се појави некоја таква напирлитана, мене ѓаволесто да ме запита: “Зоро, што мислиш ти, да и стегнам ли један џез?“ А ја ќе и кажев отворено ко и тебе што ти кажујам моментално: да и стегнеш, викам, ако је џубре људско и поганлук покварен, викам, а ако не је и има шанса, викам, да се поправи, онда да не и стегнеш џез, викам, него људски да и укажеш на грешка њена, реко. Сакам да кажам дека не свакоја жена заслужува свашта да пије и свенешто да и сервираш.

Па дигај тешко кад си будала будалска!

Марко сине, ти ќе мора чедо да се решиш и да се одлучиш. Не можеш ти ко дрипац да луташ наоколо и да тражиш кокиче од свакоја, а да очекујеш дека нема тебе исто некој да ти тражи кокиче или па на твоја девојка дека нема да и затражи кокиче пошто данас такво време дошло свако за себе гледа нешто да ушиќари. Зато ќе мора или да си потражен или да си потражиш со това што и једно и друго и треќе може, зависи ти што ќе видиш дека ти лежи повише. Али најбитно је да фатиш књига и прво школо да завршиш и нека работа уносна после да си најдеш пошто свака жена на пара иде.

Шта зашто бре Јованке? Зашто си раскинала или зашто ти тапка факултет или зашто не можеш дечко да си фанеш? Мораш лепо прецизно на баба да и објасниш за баба да знаје тачно за што да ти даде ум, не може за све ум ја да ти давам. Ево да речеме ово за заб не можам да ти кажам, то ќе мора некој зубар да ти каже професионалан со ординација што тера. А за факултет исто мораш да ми кажеш на кој факултет студираш за да оценим каде треба да подмачкамо. И за дечко исто.

Лепи Цапе, чедо моје,

Најтешко во животот, чедо, ти је клавир. Он ти је тежок и да га качиш на трети спрат, и да га фрлиш отамо па да падне рецимо на некој случајен пролазник на глава и да го убије сместа, а тежок је и да го научиш да свириш пошто то много мука и време и труд треба да уложиш у то, и после па све опет за џабе. Затова ја никогаш клавир не сам сакала, што ќе ми је клавир да знам да га носам, него увек со себе сум носела нека усна хармоника, или шамивче, или укрштеница да ја решавам на фризер док је чекам Јорданка да јој дојдем на ред. И мислим дека човек не треба да си ја душичка измачува со тешко ако може и со нешто полесно да помине.

Мили синко,

А кој па тебе смеје нешто да ти каже? А и ако ти каже ќе га послушаш ли ти њего? Како што видиш питање не је до твој начин на танцовање који можда и је језив, зависи дали је у питање оро или фокстрот или некоја игра тренутно што је во мода, него право питање је до твој карактер кој можда је исто така грозан али ти ништо не правиш на тај план. И затова да си врзеш у крпче дека човек прво сам себе се мењава, а после и ноги му се мењават, а исто тако да си врзеш у крпче и једна шноличка со париче и да ја оставиш под перница на која спиеш и тако једно три дена док да не ти се смени све.