Дебатата на релација БиБиСи - руски навивачи продолжува. Откако британскиот канал сними документарка во која неколку маскирани навивачи зборуваат за спартанските тренинзи а БиБиСи ги прикажа како хулигани кои се спремаат за војна со противничките ултраси на Светското, одговор стигна изворно од трибината.

Во 1964 шефот на Информативната агенција на САД, Џорџ Стивенс помладиот, составил тим кој требало да сними филм под наслов „Деветмината од Литл Рок“. Тој следната година го добил Оскарот за најдобар краток документарец.

Минатата недела БиБиСи го емитуваше долгоочекуваниот документарец за организираните руски хулигани кој на Европското првенство во Франција минатата година дојдоа, направија хаос и заминаа. Јавноста не знае што да очекува за време на Мундијалот 2018-та во Русија, па новинарите на британскиот канал помуабетиле со руските хулигани на таа и на други теми. Слично нешто снимаше и Vice.

Кога Уелбек како млад живеел во соба со само еден душек во неа, на ѕидот имал постер од Иги. Овој пак во суровиот но хуман песимизам (да, има и такво нешто) на Уелбек ги препознава и сопствените битки. Двајцата сега се протагонисти на нов филм, кој би требало да ги охрабри сите оние млади уметници кои имаат проблем со себе и со светот.

„Патинестиов“ маж на сликава тешко ќе го препознаете дури и ако сте пасиониран љубител на неговите филмови. Затоа што ликот не му е главниот актерски „инструмент“. Порно легендата сега е тема на нов документарец.

Документарецот-изненадување, кој почнал да се снима пред само 12 дена, е многу повеќе обид Мур да ѝ помогне на Хилари Клинтон пред финишот во претседателската трка, отколку што е некаков портрет на Трамп. Ама па не дека е многу нежен кон него.

Откако нè запозна со човекот-гризли, нè прошета низ пештерата на заборавените соништа, поживеавме со среќните луѓе во тајгата и ги испитавме егзистенцијалните влијанија на интернет врз нашите животи, сега е на ред Херцог да нè внесе и во вулкан. Со оглед на довербата којашто до сега не ни ја изиграл, изгледа дека и овој пат ќе му се препуштиме.

Филм кој најпрвин делува лежерно и метафизички, за полека, како самиот да е направен од водата за којашто зборува, да се прелее во нешто сосема поинакво. 

Џулијан Темпл („Апсолутни почетници") има нов документарец. На прв поглед е за Кит Ричардс. На втор, неговиот славен лик е само повод за истражување на социјалната историја на Британија по Втората светска војна, до формирањето на Стоунси.

Во викенд изданието на Дневник, во колумна насловена „Документарец што тера на размислување", Влатко Ѓорчев препорачува филм за образованието во САД, кој „се гледа во еден здив", и кој го поставува образованието „како еден од клучните фактори за развој на општеството". Истиот го опишува како актуелен и релевантен за секоја држава, што значи и за нашата. Доволно елементи за филмот внимателно да се погледне.

Почнува како хумористична и благо иронична репортажа за една садо-мазо ниша, а продолжува како крими трилер, со моменти на политички коментар. Да не се гледа ако имате јак скокот.

Нов филм го истражува исчезнувањето на Би Кидуде, 102- годишната источно-африканска пејачка, позната по рапавиот глас, палавата смисла за хумор и љубовта кон цигарите.

На Херцог, заради сиот досегашен кредит, но најмногу заради спокојниот глас и тешкиот германски акцент, однапред му веруваме, дури и кога би направил документарец за ланскиот снег. Но темава е сепак малку поинтересна.

Едно од прашањата што си го поставуваат познатите, освен колку грди слики кружат од нив по интернет, е - дали Њујорк Тајмс веќе го има напишано нивниот некролог.

Сè што треба да знаеме за и околу клубот и градот кои се на прагот на најголемото изненадување во светот на фудбалот во последните неколку децении се наоѓа во 55-минутен документарец. Кој, зашто, каде, како и што е тајната на успехот? Одговорите лежат во видеото.

Во категориите кои вообичаено не привлекуваат толку големо внимание спаѓа онаа за краток документарец, во која оваа година имаше еден интересен, получасовен анимиран филм.

Победник на Берлинскиот филмски фестивал, кој заврши викендов, е италијанскиот документарец „Оган на морето" на Џанфранко Роси, кој зборува за животот на медитеранскиот остров Лампедуза среде мигрантската криза. Но и вон главната фестивалска програма беше прикажан еден интересен филм, токму на оваа тема.

Го гледавте „Соба" и бевте потресени? Ајде сега нешто документарно, не за соба туку за стан, и не за едно дете и мајка, туку за шест и авторитарен татко.

Раскажува за првите фудбалски чекори во Малме, за детството во снежната Шведска, за развојот на кариерата во Ајакс каде пред 55.000 луѓе морал да докажува зошто е платен толку милиони.

Утре (понеделник, 16.11) во 21 часот во кино Фросина ќе видите една можна приказна за македонскиот хипхоп - ако сте дел од таа сцена ќе ги препознаете луѓето, музиката и стиховите. Ако не сте, ќе научите нешто за една урбана субкултура, чија иднина во градов ни изгледа сигурна. Плус, влезот е бесплатен.

По 20 години минати зад решетки, чекајќи ја смртната пресуда а тврдејќи дека е невин, Ник Јарис веќе не можел да издржи - побарал да заврши на електрична столица. Му испратил елоквентно писмо на судијата на кое работел со години, и овој се заинтересирал за неговиот случај.

По приказната за Проклетиот јунајтед од која произлезе и филм и книга, наскоро се очекува и прикажување на новиот документарец за еден од најголемите фудбалски подвизи во историјата.

Неговиот нов филм „Кoго да нападнеме следен" оваа недела го отвори филмскиот фестивал во Торонто. По тој повод Мајкл Мур за Гардијан уште еднаш ги искажа своите ставови - дека современа Америка е рамна на јужноафриканскиот апартхејд, дека ја подржува Хилари, но и сите јаки жени во уметноста и во политиката. Она што е необично е што филмот е оценет како „весел“ и „оптимистичен“. 

Во Хрватска по излегувањето на монографијата за историјата на Ферал се виде дека не само што весникот не е заборавен, туку и дека тој сè уште се смета за некаков „светилник на слободата“ кој на луѓето им е потребен како поткрепа и во овие времиња.