17 годишниот Џо Буш добива задача за завршен испит по монтажа да направи 2 минутно филмче и да раскаже приказна. Симнува куп фотографии од интернет, ја зема музиката од филмот Инсепшн и остатокот е сув талент. 

Видеото и податоците се американски но ситуацијата е практично иста: дечурланава наскоро нема да знаат сами улица да пројдат, не па копче да си сошијат.

Како и секој грубијан, Доналд Трамп со неверојатна леснотија ги расфрла своите навреди и омаловажувања на сите страни. За жал, секогаш ќе им публика за такви. За среќа, секогаш ќе има некој да им каже: Чекај бре, не оди тоа така.

Секој производ што се продава на Амазон подлежи на рецензии и оценки од купувачите. Некој што седнал да анализира 18 милиони оценки и рецензии, тврди дека бројките непогрешиво покажуваат дека секој оној што добил гратис производ во замена за рецензија, дал повисока позитивна оценка за истиот.

Пинг-понг е еден од оние спортови каде успехот е составен од 50% талент и 50% да си Кинез. Овие скроз ги имаат покриено двете ставки, плус имаат додадено неброени часови вежбање.

Избори завршени, гласачки ливчиња преброени, ХДЗ на власт. Екипа од хрватската Нова ТВ, оди на југ од земјата на две места каде ХДЗ освојува 85% од гласовите, и на север на место каде СДП има 65% од гласовите, и разговара со случајно избрани граѓани. Видеото посветено на сите (кои и да се) што некогаш за другите (кои и да се) помислиле "кој ви верува бе на лагите?"

Група весељаци од Сирија, вооружени до заби, удираат на песна, сè додека еден од нив не решава да направи селфи, со телефон очигледно поврзан со експлозив. Без гајле, видеото е со хепиенд, дечките се дигаат во воздух.

Бугарите викаат: Требаше да дојде Македонец па да направи спот за Стоичков како што треба.

Вест е кога човек лае на куче. Добро, не е вест, видео е. После кое некогаш ќе се зезнете и ќе се пробате со дога.

Низ цела кампања Трамп дели навреди на секој што ќе му се најде на мета или е следен за требење, и овие навреди најчесто се на ниво на второоделенец: "лажго," "крадец," "мали"... Во исто време, комичарите не можат да се сопрат да го пердашат Трамп. Ова се дел од нивните собрани дела.

Бидејќи следниот пат кога ќе се видат, Доналд Трамп може да биде претседател на САД, Џими Фалон ја искористи нивната последна средба како цивили за да го допре и размрда тоа чудо.

Ако ја изгледавте втората сезона од Наркос тогаш ви е позната стаменоста и сериозноста на Дон Берна (дебелиот од кај онаа кучка Џуди) и решителноста и посветеноста на агентот Пења. Ок, а сега малку да излеземе од кадар.

"Најреалното Реално" е филм на Кери Браунштајн, направен за модната куќа Кензо. Малку чудна сатира на тема нови социјални медиуми. Нема да нè чуди ако тоа црното девојче, по мрежите веќе добива еден тон понуди за посвојување.

Не е завера дека си слеп како лилјак и треба да носиш, тоа е реалност. Завера е што мислиш дека има десетици разни брендови и фабрики за наочари, кога над 80% од сите очила во светот ги произведува една компанија - Луксотика. Ова во исто време е и најдобро објаснување за тоа како може парче пластика да чини исто колку и добар смартфон.

Тони Базил е американска пејачка, музичарка, кореограф, денсер, режисер.... Тоа што во моментов треба да го знаете за неа е дека е родена во септември 1943 и дека денес има 72 години. Сè друго што треба да знаете за неа денес, го имате во следното видео.

Ете го тазе спотот за песната Рубин на Баклава, единствената и затоа драгоцена македонска група која го негува жанрот "народно, а забавно". И овојпат се љубовни и разиграни и преубави. Чујте, почујте. 

Има една мудра мисла, вика, ако размислуваш како чекан, во сè ќе гледаш шајка.

Без разлика како изгледа, производов е крајно унисекс и освен женска публика, ќе им се најде и на добар дел од машка популација.

Пред 6 години Стив Џобс дава изјава на една конференција, која е актуелна како да ја дал на прес по објавата на Ајфон 7, се однесува на тоа како и зошто Епл одлучува да откачи некоја технологија.

Стариот мајстор Рајко Грлиќ изгледа пак направил добар филм, „Уставот на Република Хрватска“ пред една недела победи на фестивалот во Монтреал. Така е кога се знае да се одберат вистински соработници: сценарио Анте Томиќ, музика Дуке Бојаџиев. Најпремиерно на свет ви ја нудиме одјавната, која морничаво добро ја изведува Јосипа Лисац. Ако се плашите од длабочини, не влегувајте во песната.

Снимките се комплација од тестови пред-продукција, зад сцените и неуредувани видеа од снимањето на Патот на бесот. Во ниту една од овие снимки нема ни допир од ЦГИ, сè е само камера и луѓе.

Или како онојпат кога беше на одмор испи 12 џин-тоника за една вечер и не те фати. Сè е до морето бе? Не баш.

Еден ист мотив се цепа низ поп-музиката на денешницава. Нејасно е дали ова е ефект на стадото или пак едни те исти професионални корпоративни автори си го тераат теркот што очигледно функционира добро. Ама, брате, не се трпи.

Дупла и затоа што имаше многу добра музика и затоа што во некогашна Југославија не се препејуваа регионални ноубадис (како денес во Македонија) туку најкурентни имиња од Запад. Не дека во таа држава имаше недостаток од авторска музика туку колку да им правиме лиги на Бугари, Романци и останатиот источен јад кои не можеа да припарат до нормална музика а не па да ја обработуваат. Пуштај, уживај и плачи си во себе.