Играч на англиски милионер заглавува на прашањето од што се прави шливовица (лесно е на македонски да се сетиш). Решава да повика пријател. „Сега ти треба некој јак пијач“, го советува водителот. Овој ја повикува мајка му.

Нашата планета се движи со брзина од околу 1.700 километри на час. Ние тоа не го чувствуваме, бидејќи сме дел од целиот тој забревтан комплет. Сè додека сме трезни. Кога човек е (многу) пијан, тој како физичко тело се осамостојува од комплетот и функционира како посебен објект, што доведува до големи недоразбирања меѓу него и планетата. Таа продолжува да пичи, тој не успева да ја стигне. 

Ме фаќа жал за Американците, кога гледам како се газат на Блек Фрајдеј. Зошто би си го правел тоа некој себе си? Зошто не можеш да си признаеш дека нешто не можеш да добиеш по регуларна цена? Дојди утредента и одбери си што ти треба, ко господин човек.

Еден стар (2004) поздравен говор на Саша Барон Коен како Али Џи на завршените студенти на Харвард. Најјаки се оние на кои не им е смешно или пак им е баш незгодно. „Со парите дадени за ваше школување, вашите татковци можеле да си купат Лексус, ама тие решиле да инвестираат во иднината на своите деца. Дали се тие нормални?“  

Пум-пум, папара-папара, пињау- пињау.... Во недостаток од муниција, војници на армијата на Мали, на воена вежба се принудени да се служат со звуци од сопствено производство, како деца во маало. Кој кажа дека војската мора да звучи страшно?

Ова може да биде идеален подарок во две насоки. Може лидерот да им го подарува на своите полтрони за да го обожуваат, галат и бацуваат, а може и полтроните да му подарат на саканиот лидер траен спомен од нивниот најдрагоцен дел. Неџат, Паралитико, у реду е, не треба фала за идејата.

Бен Шапиро е пукан зајак и знае дека на неговите предавања по универзитетските кампуси кои последниве години се инкубатори за прогресивни бролјери, може да очекува секакви прашања. Ама баш секакви.

Фалон во Њујорк го чека Вил Фарел во емисија. Кимел во Лос Анџелес го чека Рајан Рејнолдс во емисија. Фарел живее во Лос Анџелес, Рејнолдс во Њујорк. И на едниот и на другиот не му се патува преку цела Америка за да биде на „најт шоу“, па секој си оди кај локалниот во емисија.

Совет за девојки: ако решите да станувате мисс, гледајте тоа да не е Мисс на Финска затоа што ќе треба да правите вакви интерјвуа.

Фасцинантно е колку несвесно а непогрешливо прецизно ги примаме и доживуваме невербалните, визуелни пораки во еден филм. Што кога е нешто тркалезно, што кога е триаголнесто и што сè може да се долови доколку биде ставено во рамка. Фасцинантно.

Ги знаете ли? Три деца имаат ама ѕвезда е најмалата, Мали, која го збунува татко ѝ со нејзината опседнатост со музика и желба за пеење и играње. А Мали знае свашта, од латино до Том Џонс. Плус мултилингвална: освен што перфектно пее шпански и португалски, учи француски, јазикот тви (од Гана, од мајка ѝ) и лингала (конгоански, од татко ѝ). Ама, убер алес, музика за сите пари!

Убаво е кога блиските ти ги знаат маните само што не е исклучено дека тие ќе сакаат да те цимаат баш таму. Девојката добива инстант нагон за повраќање штом некој во близина симулира такви звуци. А во близина е маж ѝ кој добро го знае тоа и ја ремети кај стигне.  

Секој што некогаш пробал да вработи „сениор“ програмер знае колку ова е точно. Секој сениор програмер што се вработил знае дека ова го има само во другата ИТ компанија. Хајлајт „немам потреба од тим билдинг, можам и сам да се напијам.“

Одговори на струката на прашања од теоретичари на завера. Замислениот дијалог започнува со прашањето, што кога некој ќе заболи од ковид после примена прва доза вакцина.  Но, тоа е само почеток.

Што им е заедничко на двајца Руси од кои едниот на 24 години одбранил кандидатска дисертација  за академија на науки а другиот е потполковник на министерството за внатрешни работи? Нормално, тоа што и двајцата сакаат да се напијат.

На звуците од Чикитита од АББА (нејасно зошто) ова видео може на постарите да има послужи како едукативен пауер поинт за помладите во нивна околина, да се запознаат со дизајнот и гаџетите на некои минати времиња. Вокмен, клик-клак, динамо од точак, Брут, оние за отворање конзерви со вртење... Или барем ќе си најдат нешто за кое ќе си речат: „Стварно бе, кај ми е ова?“

Џими Фелон знае да изнервира со неговото нон-стоп смеење за кои многумина се прашуваат колку е искрено (тоа го влече уште од СНЛ кога упропастуваше сцени со предвремено церекање). Конан го нема тој проблем и добро се контролира. Освен кога гостин му е Бил Бур. Пазете го како се распаѓа кога Бур ќе влезе во лудило.

„Признавам, не беше тоа баш најмудар потег,“ им кажа подоцна на новинарите еден климатски активист од Лондон кој сака да алармира на ситуацијата и да им обрне внимание на властите дека треба да се вложува во подобра изолација на домовите за да се заштеди енергија. Сето тоа, со супер-лепaк залепen за асфалт.

Женско одржување во 57 чекори. А ти следен пат кога ќе бидеш горд што барем си ставил дезодоранс под мишка (или некој друг минимум на лична човечка хигиена) нека ти текне на клипов.

Кога Балканец ќе го погоди песна, на човек може да му дојде желба да излезе од кафана. Кога песна ќе го погоди црнец, на жена ѝ доаѓа да излезе од кола. Од кола во движење.

Мачка бега од куче, маж бега од жена, арамија бега од полиција. Бразил во еден кадар.

Мајка (Елизабет Бенет, Арканзас) на синот кој се враќа од школо му ја кажува веста дека не мора да биде со маска, откако родители го добиле случајот со школото околу задолжителноста на маските. Пазете ја таа реакција.

Колку да се потсетиме каква „шведска маса“ од талент, шарм и самодоверба беше Салвадор Дали, од едно кратко интервју за BBC од 1955 година. Се разговара за битен детал од тогашната арт сцена - мустаќот на Дали.

Стариот му упадна на прес-конференција и го праша:
- Зошто те викаат КД?
- Затоа што се викам Кевин со К а се презивам Дурант со Д, најученички одговори КД. Дури кај прашањето за Пеликаните се опушти и сфати дека стариот се зеза.