Роуан Аткинсон пред некоја година одржа еден бравурозен говор во одбрана на слободата на говорот. Отрезнувачки поенти за сите амбициозни полицајци на мислите, за сите самопрогласени арбитри на јавниот интерес, фашисти кои мислат дека се борат против фашизмот, пуритански лицемери, јазични пицајзли, суетни адвокатки и слични драматичари кои не само што ни го прават животот невесел, туку немаат појма во какво општество нè буткаат со нивното неуморно ужаснување од сенешто.