Дали на онлајн деловен состанок, или нa онлајн настава а најубaво во живо во дебатна емисија, ова мора некој да го направи и кај нас.

Галаксијата OJ 287 е дом на една од најголемите црни дупки кои ги знаеме. Пазете ја нејзината маса - 18 МИЛИЈАРДИ пати поголема од нашето Сонце. Околу таа мрцина гравитира една помала црна дупка со 150 милиони пати поголема маса.

Една онион класика која фино легнува на муабетите за Северна Кореја. Прогресивните сили во светот здушно ја поздравуваат првата жена диктаторка исчекор кој го оценуваат како значајна победа во борбата за женски права и рамноправност меѓу диктаторите.

Во турската верзија на Спајдермен, тој е апла терсене дечко и се прави бербат со Јузбаши Америка и мексиканскиот пеливан Санто. А кога е ифрит, прави пуздер по родово неутрална линија. Ептен пезевенк.  

Дали активистите за заштита на околината паднаа на зелените илузии, кои се сè само не се зелени, и целата надеж ја насочија кон биомаси, ветерници и електрични коли? „Не постои таква количина на батерии која може да нè спаси,“ вели режисерот Џеф Бигс. Зошто од дебатата е исклучено единственото прашање кое е битно за опстанок? Затоа што тоа прашање не му одговара на профитот и на бизнисот.  

Сигурно ќе наидете на технички подобар и музички поквалитетен кавер на „Killing in the Name“ од RATM, ама попозитивен и поохрабрувачки од овој, тешко.

Здравствените системи се апсолутно фокусирани и ангажирани само на една работа (ковид-19) а во меѓувреме се умира од ракови, инфаркти, високи притисоци и други критични болештини. Некаде (во Њујорк) работат со максимум капацитет а некаде (во Калифорнија) толку немаат работа што времето го попополнуваат со папирологија околу ковид-19.

Дали коронавирусот воопшто не е вирус туку можеби се работи за егзозоми кои постојат во телото и течноста на белите дробови, а зголемениот број може да биде предизвикан од некој надворешен фактор: отрови, стресови, инфекции и друго (внимание: се користи и забранетиот збор 5Г) .

„На баровите им треба живот. На животот му требаат барови“. Вака одамна не сме биле разнежнети. 

Конечно нешто добро и од пандемијава. Да не беше таа, на старките веројатно немаше да им текне да седнат и да направат нова ствар бидејќи стадионите им беа полни иако најтазе песни кои ги свиреа беа од пред 25 години. Ете ни ја сега ‘Living in a Ghost Town’, песниште.  

Погледнете го видеото. Нас толку не нè снеможи непримерената бројност на полицијата (на крај се собраа 14 џандари), не толку ни нивната бруталност, тоа што непотребно го тепаа со пендреци и газеа со цокули и додека беше на земја, што го влечекаа како крпа. Комплетно нè снеможи тоа што оваа безочност беше проследена со аплаузи од балконите. Аплаузи од примерните граѓани кои ги почитуваат одредбите. Е, натаму сме тргнале.

Накратко: одлично. На популација од 43 милиони, имаат околу 50 пациенти. Не затоа што се гаталци туку зашто се паталци, па се имаат навежбано на претходните искуства. За земја и народ кој ги преживеале далеку посмртоносните вируси на Ебола и Марбург, ковидов е детска настинка. Ама и општо, Уганда ги руши оние глупи стереотипи за Африка како континент на хаосот. Алал им вера.   

Супер приказна за двајца будалетинки кои сфатиле дека во оние утрински/дневни емисии им е најбитно да ја пополнат програмата и минутажата и дека не прават некој професионален ветинг на гостите па почнале да се појавуваат по телевизии како експерти за јојо, готвачи, фитнес гуруа... Ех, ние какви експерти и аналитичари се изнагледавме по дебатни емисии.

Добро, не баш секој ама колку за паралела со онаа за „мислењето е како шупак - секој го има.“ Разговор со професорот од Стенфорд чие истражување прилично ги размрда карантинските политики - дека ковид инфекцијата е многу повообичаена отколку што ја мислиме. На секој човек кој здравствениот систем го знае како позитивен на коронавирус, околу него има 50 до 80 луѓе кои го имаат истиот вирус. Ако Македонија во моментов има 1.231 регистрирани, помножете со 50 или со 80.

Може се исти и на излгед, и на тон, и на муабет, и личат како да се правени по рецепт, меѓутоа сепак се снимаат, а тоа во моментов е многу поважно отколку разноликоста.

Кој ја гледал, да си го обнови материјалот и репликите. Кој пак не ја гледал, сега е време да го фати возот. Животот може да се проживее и без гледање на оваа претстава, ама па, глупо е.

Постојат четири типа човечки коронавирус и постојат четворица над-човечки Стоунси кои и во пандемија функционираат како и секогаш: Џегер ја носи песната, Рони ги одработува гитарите, Кит си го прчи и буричка колку за зачин a Чарли одработува смена како да работи на патарина. И тие и вирусите се имаат појавено исто време на планетава. И никој ништо не им може.

Германската канцеларка ја објаснува сензитивноста на моделот за ширење на пандемијата и пресудната важност на малите промени во стапките на репродукција. Што има Меркел да објаснува такви работи? Па, жената има докторат по квантна хемија. Ние за објаснувања го имаме Самка.

„The Coming War on China“ е документарец на повеќекратно наградуваниот новинарски ветеран Џон Пилгер во кој се составува мозаикот на ужасното сценарио во кое учествуваат две нуклеарни сили: најголемата воена сила на светот, САД, и втората по големина економска сила на глобално ниво, Кина. „Таа војна не е само можна, таа војна е планирана“. 

Нотиравме кога битолски деца трчаа по Даниел Кајмаковски и белградски по некој гејмер, редно е да нотираме и кога предмет на детската возбуденост е Која од Дисциплина кичме а повод, една-две лекции кои не треба да се заборават. 

Две Италијанки кои живеат во две соседни згради си го решиле проблемот со својата пасија и во време на карантин. Ама, лесно е со тенис, оди да те видам со табла. И да смислиш како, ќе ти треба и трета зграда за од неа некој да ти ц'цка дека си одиграл лошо

„Playing for Change“ е проектот на Марк Џонсон од кој лани излезе „Weight“ на Роби Робертсон (за раѓањето на песната - тука). Сега се решиле за кубанскиот класик кој го популаризираа Буена Виста во 1997 година. Снимано е во Куба, на локации во САД, Либан, Јапонија, Мали... и ти доаѓа да излезеш на улица и да се разиграш.

Над Тит-Ток деновиве кружи еден баук, баукот на советските музички спотови од 80-тите години. Духовите на непотребната носталгија ги повикаа група (денешни) тинејџери кои решиле да го реконструираат естетскиот модел на тогашните видео записи. И тоа изгледа и одлично и одвратно.

Една од поважните поенти од пердашењево „фитнес инфлуенсери“ е: „моето тело изгледа добро затоа што сум доволно млад па мојот неук начин на исхрана се уште немал доволно време за да ме стигне... а вложувам многу напор за истите тие пракси да им ги проповедам на моите следбеници.“