Замислете дека сте дел од група заглавена во ледената дивина на Антарктикот, изолирана од останатиот свет. Од овие луѓе може да се очекува со тек на време да развијат своја „култура“, но дали тоа значи дека истото би се однесувало и на нов акцент или „дијалект“?

„Дозволени“ и пожелни се за лингвистички проучувања, за хумор и сатира. Но како што и кај нас „зачислува“ тешко би можело да се пробие како замена за „инклузивност“, и во француските интелектуални кругови не сакаат такви кои не зборуваат литерàтурно.

Се вика Окракоук, и го формирале некогашни пирати, морепловци и морнари кои се помешале со домородното северно-американско население. Изолацијата си го направила своето, па јазикот на кој денес зборуваат жителите нема свој пандан во ниту еден друг американски говор.

Замислете водител кој најавува авторитет од областа на меѓународната политика, кој треба да го објасни најновиот развој на настаните на линија Блиски Исток - САД. И замислете го како тој ја започнува својата анализа со - „Еми, пули сега вака..“. Нели веднаш ќе помислите дека е некој нов скеч на „Фчерашни“?

Италијанските фудбалери во добра атмосфера го чекаат дуелот против Германија во четвртфиналето. Доказ за тоа е и видеото снимено во нивната база а на кое Неаполитанците Лоренцо Инсиње и Чиро Имобиле му читаат на Римјанинот Флоренци поговорки на нивниот дијалект, а овој мора да погодува.

Лесно е да напишеш текст со ваков наслов, а притоа да си Американец, професор на Колумбија и лингвист кој генерално се радува на разновидноста на дијалектите, промовирајќи го тоа мноштво пред идејата за еден единствен монолитен „јазик". Кога би го напишал наш човек, тоа веднаш би звучело како негирање и на јазик, и на народ, и на куќен совет и на роднини до трето колено. А објаснувањето некако има смисла.