Со децении луѓето поставуваат стапици за бубашваби - зашеќерени „колачиња“, кои за бубачките се привлечни, ама отровни. Но со текот на времето некои поупулации имаат развиени одвратност кон гликоза - нивна еволутивна стратегија за преживување.
Навидум супер за бубашвабите. Но ова има една нуспојава - аверзијата кон гликоза го убива „романтичното“ расположение во текот на нивниот ритуал на парење, кој (барем до сега) подразбираше мажјакот да ѝ подари на женката зашеќерен секрет. Во студија објавена минатата недела во Proceedings of the Royal Society B научниците покажуваат дека лабораториските бубашваби (кои, патем, се нарекуваат „германски“, иако не се карактеристични само за Германија) ги имаат адаптирано своите сексуални животи, притоа задржувајќи ја одвратноста кон шеќер. Машките примероци го имаат променето својот „рецепт“ за секретот, така за тие да бидат помалку слатки и да не ја активираат аверзијата кај женките.
За да иницира копулација, мажјакот ги крева своите крилца за да понуди слатка супстанца која се излачува од жлезда на неговиот грб. Во смисла на својот хемиски состав, овој „подарок“ за невестата е сличен на чоколадо. Ако женката се заинтересира, таа се качува на грбот на мажјакот за да касне од благцето. Додека таа јаде, мажјакот почнува со сексот кој трае околу 90 минути, време потребно за тој да произведе сперма и да ја пренесе на партнерката.
Луѓето ненамерно се имаат замешано во овој процес креирајќи пестициди со гликоза, во обид да го искористат меракот на инсектите за благо. Но од 1980-тите наваму истражувачи постојано наидуваат на популации бубашваби низ светот кои веќе не сакаат шеќер. Проблемот за нив е што женките кои веќе не се по благото не се ни по сексот. Машките секрети вклучуваат малтоза, која брзо се распаѓа во гликоза кога ќе се помеша со плунката на женката. Новите генерации женки веднаш штом ќе ја вкусат гликозата го прекинуваат ритуалот на парење.
На ова мажјаците одговараат со две еволутивни финти. Прво, лачат малку поразлична состојка наречена малтротиоза, покомплесен вид шеќер на кого му требаат пет минути да се распадне во гликоза во плунката на женката. Плус тие иницираат секс многу побргу - ако порано им требале 3,3 до 3,9 секунди, сега тоа го прават за 2,2 секунди, пред женката да го почувствува лошиот вкус на гликозата. Женките од своја страна, пак, произведуваат променета плунка - новата формула им овозможува повеќе да го толерираат вкусот на слаткиот подарок. Со оглед на успехот на репродукција од 60% со ваквата стратегија, изгледа дека ваквиот тип на бубашваби во скоро време ќе преовлада.
