Кога пишувавме (тука) за „Адамовите јаболка" на Андерс Томас Јенсен се воодушевивме од неговото толкување на библиската приказна за Јов, низ апсурден монтипајтоновски хумор, но и со филозофска задлабоченост. Новиот филм е чекор напред во откаченоста и задлабоченоста, иако не и во гледливоста.

На што можеш да се надеваш во свет кој е генерално неправичен и зол? На тоа дека ако се грижиш за него, едно дрво може да ти роди доволно за од јаболката да направиш пита, за тебе и твоите пријатели. Убав филм, со многу крв, хумор и крај кој успокојува.