Деновиве наидовме на веројатно најконцизниот некролог на сите времиња, на извесен Даглас Леглер од Северна Дакота, кој по негова сопствена желба гласи: „Даг умре". Ама и помеѓу писателите, кои по дефиниција се речити, има еден кој посакувал сличен.

По смртта на Маркес излегоа безброј текстови, што пригодни, што аналитички, посветени на неговата работа како новинар и писател. Сепак, го одбравме овој на Ружди, затоа што го сместува Маркес во големиот синџир на книжевноста на начин на кој тоа може да го направи само друг писател.