Преференците во однос на боите се збир од нашето искуство со таа одредена боја - секојдневни интеракции со зелени, сини, виолетови, жолти и други нешта околу нас. Колку што бојата е позастапена околу нас, и колку што тоа искуство е попозитивно, толку бојата ни е поомилена. Така барем тврди теорија која се нарекува „теорија на еколошка валенција“.

Како девојче, Кончета Антико секогаш била малку поинаква од другите деца, но биле потребни децении за таа да открие дека буквално го гледа светот на различен начин.

Секој академски обид да се сугерира дека кожата на древните Грци можеби не била бела, туку барем нешто потемна, предизвикува контроверзи. Последната таква е поврзана со новата ТВ серија на Би-би-си, „Троја: пад на еден град“. Таму Ахил, Патроклo и уште пар ликови се - црни.

Ретко помислуваме на тоа, но мрдањето на очите додека читаме некој текст е едно од најчестите движења кои ги прави човечкото тело. Како и секое движење, и ова може да се тренира и да се подобри.

Вуди Ален и Били Боб Тортон не можат да се израдуваат ни на интензивно црвена лубеница, ни на светло сина боја на некој морски залив. Тие се eдни од оние кои се плашат, или барем чувствуваат голема непријатност од која и да е светла или интензивна боја. А за разлика од змии или летање, ова е многу потешко да се одбегне.

Некои автори ја имаат таа вештина не само да создадат уверливи ликови и да нè вовлечат во нивната приказна, туку и да оживеат цел свет од мириси, вкусови и бои. За ова последново некој се потрудил да направи цел каталог, според кој може да си ги фарбате домашните ѕидови. 

Без разлика на тоа што го гледате на билборди и реклами, розовата боја не постои. Еве како.