Откако по 42 години на власт Гадафи беше соборен, а речиси комплетниот негов апаратус растурен, во Либија се појавија неколку влади и локални моќници од кои секој се наметнуваше како наследник и вистински лидер на народот. Со тек на време нивниот број се тенчеше, за на крај да останат само две:
- меѓународно признаената Владата на националната спогодба (Government of National Accord - GNA) кој управува со се помала територија околу Триполи и има поддршка од неколку моќни локални милиции, плус Турција, Катар и Франција.
- власта на воениот командант Халифа Хафтар и неговите племенски сојузници, чија војска успева да се приближи кон Триполи и да го секне производството на нафта на истокот на земјата со што ја лиши ГНА од дополнителни пари. Хафтар пак има поддршка од Емиратите, Египет и Русија.
На југот од земјата има башка хаос создаден од голем број вооружени групи (милиции) од кои секоја е против секоја, и нема некоја голема надеж за нивно обединување.
По 9 години хаос, на 13-ти февруари Советот за безбедност реши да стави крај на ова и изработи план од 55 точки за воведување мир во Либија, а за комплетирање на впечатокот на неспособност воедно и го осуди насилството во земјата.
