Кој знае колку бил ифрит, или хумористично настроен продавачот во местово, кое додуша повеќе личи на некоја продавница од втора рака отколку на книжарница, па јасно и со дебел фломастер му го плеснал на Ленс на корица.
Актуелниот мемоар на Салман Ружди, „Џозеф Антон", кој ги опишува 9-те години кој тој ги мина во постојано бегство од „фатвата", содржи неколку навистина интересни детали. На пример тоа дека Ружди бил навлечен на - игрици.
Сè почна кога една пријателка ме праша дали можеби песната која извесен Дарко ја објавил на Фејсбук за „Илина од Рузвелтова" е за мене. Заинтригирана од можноста некој да ми ме спомнал во песна, а (тоа) да не го знам, побрзав да ја најдам и прочитам.
57-годишниот Мо Јан, чие име во превод значи „ќути, трај" е 109-тиот добитник на Нобеловата за литература. Последен Кинез кој ја доби беше Гао Синѓан во 2000.
Со години им удираме сеир на Американците и нивната небулозна традиција, поддржана со закон, според која секој може да покрене постапка за забрана на книга во локалната библиотека, училиште или книжарница.
Се сеќавате на оној цртаниот со Густав, кога тој се обидува на раат да си го прочита весникот а целиот свет кова завера против неговата намера? На крај наоѓа пуст остров, ама и таму паѓа бомба. Епа овој Француз решил радикално да го решава проблемот.
Еден од водечките историчари на 20. век, Хобсбаум е најпознат по четиритомната историја на 19. и 20. век - Доба на револуции, Доба на капиталот, Доба на империјата и Доба на крајности - која покрива период од Француската еволуција до падот на СССР.
Во мега-интервју за Ролинг Стоун по повод излегувањето на неговиот 35. албум, Дилан кажа разни интересни работи, ама со една споредба си ги запечати шансите за некогаш да летува во Дубровник или на Брач.
Што се случува кога студент учи за испит, обидувајќи се да си го најде патот низ купиштата сложена теориска литература? Секој се снаоѓа како знае и умее. Ама оваа студентка се снашла навистина добро.
Познаваме луѓе кои на глетката на книга фрлена на улица, а не дај боже во контејнер, реагираат поостро отколку на фрлен леб. Но нека не се вознемируваат, овие книги не се за фрлање, туку за земање.
Scrabble е онаа друштвена игра во која од поединечни букви треба да составите цели зборови. Колку повешт составувач и колку покомплексен збор - толку повеќе поени.
Кој треба да го има последниот збор кога е во прашање статија посветена на некоја книга? Очигледно оној на човекот кој ја напишал не е доволен. Според Википедија, потребен е и втор извор.
Следејќи ги сопствените заложби за збогатување на јазикот преку измислување нови, но и копање по архаичните зборови макар и не биле наши, еве неколку од „Речникот на вулгаризми" од 19-вековна Англија - книга за Британците од високата класа кои немале поим за што зборуваат „сељаците".
Колкав број од мислењата на корисниците на сајтовите за продажба на книги се вистински, а колку од нив се платени? Па да речеме дека пет ѕвездички за трилерче-самиздат би требало да ви бидат сомнителни.
Текстот на Марк О'Конел за читателската промискуитетност поттикна многумина да „излезат од шифоњерот", и со олеснување да признаат дека и тие скокаат од една книга на друга, па дури и дека учествуваат во читачки оргии. Но темата инспирираше и дискусија - колку типови читатели всушност постојат?
Марк О’Конел од Њујоркер од збор до збор го опишува она што во последно време нè мачи: вината од скокањето од една книга на друга, или од еден текст на друг, без оглед колку се тие интересни.
Не ни е јасно зошто научната јавност во Македонија сè уште не излегува со експертско мислење за чудото во св. Димитрија. Објаснувањето е едноставно: фотоните се квантно поле кое во интерференција со електромагнетните бранови произведени од локалната радио-дифузија при силен импулс може да ги направи сликите (а и звуците) појасни отколку што тие вообичаено се.
Во нова реклама на AT&T за нејзината 4G мрежа американскиот маратонец Рајан Хол додека трча слуша стриминг на цела Хомерова „Одисеја". Некого не го мрзело да пресмета колку тоа километри требало да претрча ако е ова верно.
Бившите републики кои пред нас поминаа низ процесот на лустрација и политичка рехабилитација на дисидентите имаат искуство со тн. „затворска литература". Жртвите на системот пишувале како знаеле и умееле, но нивните дела ретко го надминувале директниот повод заради кој биле напишани.