„Најдобро е да се остане љубопитен, да се живее автентично и да се ставаш себеси во многу нови ситуации, со луѓе кои имаат предизвикувачки идеи. Како што ќе откриваш кој си и ќе си го наоѓаш гласот, животот ќе ти станува поинтересен.”
Пишувањето на текстов го почнавме со една наивна мисла, дека кај нас можеби постои работно место „факт чекер“ и дека оттаму би имало и добар превод на ваквата професија, која (таму, некаде на друго место) е макотрпна и одговорна работа.
Еден од највлијателните писатели на балканските простори открива која книга би сакал тој да ја има напишано, зошто ги сака првите филмови на Кустурица и кого не би викнал на вечера. Јерговиќ е мрзоволен, пцуе редовно, навива за Железничар а ги симпатизира Ливерпул и Барселона.
Си бил тежок криминалец, ги знаеш главните фаци и нивните валкани тајни. Во еден момент решаваш да се повлечеш. Што е најглупото што можеш притоа да го направиш? Да напишеш мемоар.
„Тој беше млад и убав, мајчина радост и гордост - но умре во големи маки, слеп, болен и парализиран, на само 17 годни. Да ги знаеше последиците на мастурбацијата, можеби ќе поживееше“.
Целиот свој живот го поминал на 200 метри од границата со Уругвај, земја која што многу ја засакал. Од рана возраст цртал многу убаво па случајно решил да се пријави на конкурсот за нов дрес на фудбалската репрезентација на Бразил.
„Ако противотров за Трамп е Клинтон, тогаш противотров за ракот е инфарктот“, пишува за една од последните гротескни комбинации во кои Хилари повторно се враќа во игра колумнистот на Индипендент, Хаф и РТ, Џон Вајт.
Ова сигурно не изгледа вака кај нас. Но во Њујорк и други делови на САД распоредувањето на книги за библиотечните ограноци се врши со машина која бара брзи раце и добри рефлекси.
Вчера, 14.11, се навршија 167 години од првото објавување на „Моби Дик“, ремек-делото на Мелвил. Еден замислен текст за тоа како би изгледало промовирањето на книгата пред повеќе од век и половина, кога немало социјални мрежи и Букбокс?
Има голем број писатели кои истовремено биле и воени ветерани - Витман, Селинџер, Толкин. Тешко е да се замисли дека еден од нив бил и По. Важел за добар и мотивиран војник, до моментот кога бил исфрлен од армијата.
Дело на 13 автори, двајца искусни стрип цртачи и неколкумина етнолози-консултанти, кои се обидуваат да ги визуелизираат митските претстави за светот, кои на овој начин оживуваат, токму како да се под, над и околу нас.
Таман ќе помислите дека нема веќе нешто што не е кажано и напишано за некои од големите автори, кога ќе излезе дека имало уште сочни детали за нив. Кои покажуваат дека секој добар уметник мора да е и по малку чудак.
Веројатно сте го виделе на социјалните мрежи, како начин нешто (лажно) да се прикрие. Но и како ознака на иронија или презир. Стар знак кој добива нови значења.
Креаторите на серијата Чарли Брукер и Анабел Џоунс во „Инсајд Блек мирор“ откриваат куп занимливости од зад сцените на нашата омилена серија. Таа не случајно излезе вчера, ден по Халоуин, веројатно како знак за тоа од што навистина треба да се плашиме.
Акцијата се однесува на собирање пари за проектот „Слобода од тортура“ (Freedom from Torture), а она за што читателите наддаваат (и плаќаат) е да можат да именуваат лик во дело на некои од познатите писатели кои учествуваат во неа.
Заборавете го есперантото и сличните обиди за создавање јазик кој ќе ги надмине лингвистичките бариери за разбирачка меѓу луѓето. Една иницијатива на музички педагог и композитор од 19 век, која во своето време не доживела широка популарност, е можеби трошката надеж која му недостасува на светот во моментов.
Никогаш не била на доктор, на 17 години прв пат влегла во училница. Нејзиното мормонско семејство постојано ја подготвувало за крајот на светот. Ова е приказна за растењето и градењето на самиот себе - процес кој ослободува, но кој остава и големи лузни.