Од шпанскиот грип до „кинескиот вирус“, именувањето на болестите и вирусите согласно земјата на нивното потекло е криткувано поради поттикнување ксенофобија и расизам. Но именувањето на варијантите на коронавирусот согласно грчкиот алфабет исто така си има свои последици.
Законот на Хјум, познат и како „Хјумова гилотина“, вели дека од чисти факти не можат да произлезат морални ставови. Тенденцијата на современото новинарство, под притисок на социјалните медиуми, да ги меша „Е“ со „ТРЕБА ДА Е“, создава хаос, и во известувањето, и во градењето ставови за фактите.
Во ново издание на стрипот на Марвел за Капетан Америка, неговиот постојан непријател Ред Скал изгледа како да ги промовира идеите од книгата на Питерсон „12 правила за животот“. Тој пак не е воодушевен.
Разговорот на Опра со војводата и војвотката од Сасекс денес е главна тема во светските медиуми. Интервјуто се анализира од сите можни аспекти, а славни станаа дури и столиците од ратан на кои седеа гостите. Но ова сепак е далеку од оние ТВ интервјуа кои менуваат траекторија на настани или обезбедуваат цитати кои со години подоцна влегуваат во популарната култура. Такви, иако се ретки, сепак имало.
Не станува збор за библиотека со книги, туку со значајни документи поврзани со претседателскиот мандат. Американските претседатели оваа традиција, воспоставена во 1930-тите, ја сфаќаат сериозно и почнуваат да се подготвуваат многу порано пред заминувањето. Трамп, изгледа, беше затечен.
Минатата недела во САД името на Орвел предизвика препукување помеѓу либералите и конзервативците, поради неговото наводно погрешно користење од страна на вторите.
Вообичаено, церемонијата на претседателската инаугурација во САД вклучува голем број минати носители на функцијата. Но на 8 јануари претседателот Доналд Трамп изјави дека нема да присуствува на онаа на неговиот наследник, Џо Бајден на 20 јануари. Ова е прекршување на традицијата, но не е баш и без преседан.
Диверзитет, наука, доказ...Ова се само неколку примери на зборови кои се препорачува да не се користат во апликациите ако сакате да бидете финансирани од државата во областа на - да! - науката во 2018 во САД.
Американците си ги допираат мобилните во просек повеќе од 2600 пати дневно. Населението на САД прди околу 3 милиона пати во минута, но лајкува постови на Фејсбук околу 4 милиони пати во минута. Некако сме среќни што нема ваква статистика за Македонија.
Савитири Деви, обожавателка на Хитлер и на ариевскиот мит, од нејзината смрт пред 25 години беше ретко спомнувана. Но благодарение на подемот на екстремната десница, нејзиното име и слики почнаа сè почесто да се појавуваат онлајн.
Позната како „блекаут“, колажна или редактирана поезија, таа се создава од постоечки текст, со покривање/бришење/сечење на одредени зборови, по што тој добива нова смисла.
Сметан за француско национално богатство, Рошфор, кој почина на 87 години, вон својата земја сепак ќе остане запамтен како првиот избран да го глуми витезот од Ла Манча во адаптацијата на „Дон Кихот“ на Тери Гилијам.
Светов историски знаел да биде и поопасен и поужасен, ама тоа е мала утеха за некој кој денес е под постојан наплив на информации за терористички напади и природни катастрофи. Една нуспојава на оваа вербална врева околу овие теми е - што снемува зборови тие да се опишат.
Во својот говор пред Обединетите нации во вторникот Трамп се закани дека „целосно ќе ја уништи“ Северна Кореа доколку САД бидат присилени да ги бранат своите сојузници. Следеше бура реакции, од кои најживописните навреди на англиски дојдоа од неочекуван извор.
На овогодинешното доделување Еми, за многумина неочекувано, доминираше дистописката серија правена според роман на Маргарет Атвуд, која победи во пет од категориите. Често означувана како „научна фантастика“, таа е всушност спекулативна фикција, составена од работи кои историски веќе се имаат случено.
Вчера, 12.09, од печат излезе новата книга на Хилари Клинтон, „Што се случи“, која се однесува на последните претседателски избори во САД. Дали таа ќе влезе во пантеонот на големите политички мемоари или ќе биде уште една пост-политичка крава за молзење уште по некој долар, тоа е рано да се процени. Но она што е поинтересно е колку реално луѓето се интересираат за вакви изданија.
Во последно време ни се случува еден парадокс: додека слушаме дека веќе е роден првиот човек кој ќе живее вечно, и дека човечкиот век генерално се продолжува, околу нас се разболуваат и на млади години умираат куп познати и пријатели. Добро, кај е тој трансхуманизам што го зборите?
Како што пишувавме тука, Њујорк Тајмс во моментов живее едни од најславните моменти од својата историја, но кубури со пари. Во склад со планот за отпуштање вработени со отпремнина, по своја волја заминуваат и дел од истакнатите новинарски пера. Меѓу нив и Мичико Какутани, главната книжевна критичарка на весникот и добитничка на Пулицер.
Не е прв пат нешто што ни звучи исто толку глупо колку што стварно е (мелодиски, поетски, жанровски) да е ултра-мега-популарно. Ама не би било истражувачки доследно ако не се запрашаме - зошто?
Дали машина која (засега) не е способна за емоционални доживувања може да напише поезија која ја трогнува душата? Морничаво е да се признае, ама изгледа дека е доста блиску.
„Која светска метропола сте?“. „Кој тип италијанска паста?“. Ваквите тестови кои често знаат да искрснат на Фејсбук и наивно да бидат кликнати од досада, всушност не се толку наивни.