Минатата година се случија повеќе сериозни терористички напади низ светот. Терористите беа инспирирани од повеќе различни идеологии, а жртвите им беа разнолики. Како што политиките на идентитет стануваа поистакнати во западната политика така идентитетот на жртвите и на извршителите одигра клучна улога во начинот на кој политичките лидери реагираа на секој напад.
Либералите на денешнината често забораваат дека и пред нив некој се залагал за истите ставови - антирасизам, родова еднаквост, сексуални слободи - но во време кога тоа било многу потешко. Меѓу нив една група американски антрополози ја воспоставиле основата на тоа како и денес се гледа на човечките сличности и разлики.
Некогаш цензори одлучуваа што може да се издаде како книга а што не. Денес постои истата функција, само што цензорите сега се викаат „чувствителни читатели“ кои оценуваат дали јазикот на авторот ќе навреди некоја од идентитетските снегулки. Башка проблемот со роботите кои - мислите случајно? - се прават главно од бела пластика!
Иако започнува со „инспириран од вистински настани“, новиот филм за пријателството помеѓу актуелниот папа Франциск и неговиот претходник Бенедикт XVI сепак содржи и фиктивни моменти.
Кога форензичари испитуваат ДНК на жртва или злосторник, сигурни се дека тоа е она ДНК со која човекот е роден а не ДНК од некој кој живее илјадници километри од местото на настанот.. Ама, можело и така.
Изговорена среде старата скопска чаршија, горната изјава може да зазвучи радикално. Но оваа изложба не само што ја промовира, туку и ја поткрепува со наоди од палеолит до денес.
Додека престојувал во Венеција пишувајќи ја книгата која ќе стане негов мемоар-бестселер, писателот се сретнал со афро-американски експерт за уметност - средба која засекогаш ќе го промени неговиот начин на пишување во врска со расните поделби.
Пред една година пишувавме за намерата на режисерот Стив МекКвин да работи нов проект во кој ќе ги слика сите ученици од трето одделение кои во моментов учат во Лондон. Проектот заврши, и ова се неговите искуства.
Пред некое време пишувавме за тоа дека музеј во Амстердам ќе престане да го користи терминот „холандско златно доба“. Но сега градот оди чекор понатаму во соочувањето и раздавањето на своето минато.
Нов филм на Нетфликс во кој Еди Марфи го портретира Руди Реј Мур, американски комичар, пејач, актер и продуцент од шеесетите на минатиот век, нарекуван „кум на рапот“.
Вајрд пишува за величествени победи на трансџендери кои го потресуваат светот на спорот. Тоа што во текстот го немаат е дека сите победници се мажи што станале жени и дека нема ниту еден обратен случај.
Реториката на Вељача потсетува на добата на инквизицијата само што сега извршител нема да биде црквата туку улицата. Толпата. Потполно се отфрла пресумцијата на невиност и веќе од вродените карактеристики (пол, боја на кожа, сексуална ориентација), на лице место се донесува одлука дали обвинетиот е виновен или не.
Ги знаете тие „ризични“ зборови, кои дури и да не се употребени како навреда можат да создадат проблеми. „Шиптар“, „Циган“, „педер“, сè во врска со „Македонија“. Да имавме повеќе црнци, и тоа ќе беше спорно.
После само еден ден минати на нулта гравитација, преку 80% од клетките на рак биле умрени, утврдиле австралијански научници чии резултати потврдуваат едни претходни експерименти на нивни германски колеги.
76-тиот Венецијански филмски фестивал почна на 28 август, а со тоа и есенската сезона на филмски награди. Во текот на годините премиера тука имаа голем број значајни филмови (пред 25 години и нашиот „Пред дождот“), а изгледа дека и оваа помеѓу насловите има такви кои со нетрпение ќе ги очекуваме.
Како јавен сервис, ББЦ има законски и статутарни обврски да биде фер, балансиран и непристрасен. Роберт Еиткен има работено таму 25 години како новинар а откако излезе, ја напиша книгата „Благороден лажливец“. Да, за Би Би Си е книгата и насловот.
Лизгањето на банана е класичен скеч од оние црно-белите комедии. Но тој има реална историска основа, поврзана со време кога фрлените кори по њујоршките улици биле кошмар за неговите жители.
Германците изработиле интерактивна карта од која се гледа што тоа се случува со населението во Европа во последниве 6 години. Главниот тренд е дека градските предградија растат, на сметка на руралните области. Ако одите во Дебарца, нема од кого упаљач да побарате.
Помеѓу своите колеги Сачмо бил познат како прилично умерен во изјавите кога станувало збор за расизмот. Си ја гледал работата и дувал во трубата, но главно не коментирал околу вакви теми. Сè до моментот кога на негов концерт пред салата не експлодирала бомба.
Кога некој на социјалните мрежи ќе открие кој стои зад извесен прекар или профил, и објавува друг вид приватни информации, тогаш тој прави „доксинг“. И ова не е незаконски сè додека изворите на тие информации се јавно достапни, и сè додека доскирањето не се користи за уцена или за изнудување.
19 април 1989. Петмина црни тинејџери од Харлем го прават она што главно го прават секој ден - учат, јадат бургери, се шмекаат со симпатиите, се дружат. Никогаш претходно немале работа со полиција, ниту пак западнале во некакви неволји. Немаат никакво животно искуство вон рамките на нивниот мал и навидум нормален свет. А светот и голем, и суров кон малите и ранливите.
Посетата на земјава на принцот и принцезата од Хунза кои на скопскиот аеродром беа пречекани со највисоки државни почести, во сенката на сè што се случи последниве 11 години од тогаш, изгледа како откачен перформанс. Митските настроенија на претходната власт се наводно сузбиени, а идејата за Голема Македонија е заменета со онаа за мала Северна. Но таквиот прогресивен процес не оди така лесно кај соседите.
Собирањето предмети кои им припаѓаат на „егзотични“ култури и нивното изложување овозможува тие да се запознаат. Од друга страна, предметите се „киднапирани“ од својот природен контекст, не ја вршат својата функција, мртви се. Музејот на културите во Базел ги преиспитува основните претпоставки на институциите од ваков вид.
Мини серијата на ХБО во пет продолженија, од која до сега се прикажани четири, ја актуелизира подзаборавената тема за советскиот нуклеарен реактор и за тој мај 1986 кога веста за неговата експлозија до нас стигна во форма на забрана за јадење марули и играње на дожд. Но последиците за огромен број луѓе, и по сè што некогаш било живо во непосредна близина на несреќата, се чувствуваат и денес.