Пред да преминеме на деталите, да разјасниме дека заклучокот важи за сетилното испитување и евалуација на виното, а не за вообичаеното истурање вино во организмот преку усната шуплина.
Клучен фактор за дегустирачкото раздвижување на мозокот е „концентрираната дискриминација на вкусови“, објаснува професорот по неврологија Гордон Шепард, автор на книгата Невроенологија.
"При дегустација се инволвираат повеќе сензорни и моторни системи, се будат концептуалните централни системи за когнитивност и меморија, исто како и истемите за емоции и уживање. Заради тоа мозокот е поангажиран отколку кога се слуша музика или се решава математика, активности кои ангажираат помал број системи“, објаснува Шепард.
Еден од клучните елементи е што во дегустирањето, извор на вкусовите до кои доаѓаме не е самото вино туку и она што нашиот мозок го креира. Слично како кај боите кои се сведуваат на игра меѓу светлината, објектите, различните бранови должини и мозокот.
„На истоветен начин, молекулите во храната и виното сами по себе немаат вкус но сензорните системи ја креираат нашата перцепција за вкусот,“ вели Шепард.
На прашањето дали и дегустирањето чоколадо или маслиново масло на ист начин го оживува мозокот преку „концентрираната дискриминација“, Шепард одговара:
„Во принцип да, но поентата е што виното, речиси цело, е создадено од молекули кои го компонираат неговиот вкус додека кај храната постојат молекули чија намена е да обезбедат нутритивна вредност. Затоа винските сомелиери можат најпрецизно да се концентрираат на детали околу вкусот“.
