Црна Гора: единствен официјален јазик е црногорскиот, а не четири. Српскиот, хрватскиот, бошњачкиот и албанскиот се во официјална употреба но не на исто ниво како службениот.
Малта: Англискиот е единствен службен јазик но тоа не е јазик на етничка заедница и неговата употреба ја загрозува иднината на Малтежаните.
Финска: Шведскиот е официјален заедно со финскиот но неговата употреба драстично се има редуцирано (на пример, веќе не се бара за упис на факултет)
Израел: Минатата година арапскиот јазик престана да биде официјален и во државата остана само еден службен јазик. Тоа беше направено по проценка на Израел дека арапскиот како официјален јазик „го загрозува унитарниот карактер на државата“
Косово: Српскиот е ко-официјален јазик но тоа е повеќе на симболично ниво отколку што е реалност.
Белорусија: Рускиот јазик речиси комплетно го има заменето белорускиот.
Кипар: Официјалната билингвалност на Република Кипар е чисто симболична бидејќи тешко таму да наидете на турски.
Ирска: Некогаш малцинскиот англиски јазик има станато доминантен и ја загрозува иднината на Ирците.
Казахстан: Тамошната влада планира казашкиот јазик да биде единствен службен јазик во земјата.
Интересно, Белгија, Канада, Швајцарија и Босна и Херцеговина, не се спомнати во соопштението на Владата.
Соопштението завршува со оправдување на законот како овозможување „услови за спроведување едно заедничко општество за сите граѓани“. Членките на ЕУ, Естонија и Латвија, истото тоа го наведуваат како оправдување што рускиот јазик НЕ е официјален, наспроти нивните бројни малцинства кои говорат руски.
Ник Насев
виа Твитер
