Некогаш одевме на националистички протести за Македонија,
и не ни беше гајле што нацисти палеа керпичи во близина,
илјадници нè имаше, за да му кажеме на комунистот Ципрас:
„Македонија е една и е грчка!“
но кога мојата партија дојде на власт,
Преспанскиот договор почна да не изгледа толку лошо.
„Никогаш во Битола на кафе“,
„Никогаш повеќе во Охрид на сладолед“,
„Никогаш повеќе на забар во Гевгелија“,
„Никогаш на скијање во Маврово“
Такви работи зборував за избори,
но деновиве за моите проблеми криви ми се мигрантите.
Иако сум невработен и имам многу проблеми,
упорно верувам во сè што ќе ми кажат оние горе,
сега сите сме во НАТО, таа прекрасна алијанса,
па можеме да бомбардираме недолжни луѓе по светов,
а кога и да се појават мигранти на нашите граници,
ќе бидеме потсетени кој ни е крив за проблемите.
