Све ми мањка, а све ми е некако вишак

Еве има године 12 како т'ј народ од сејачи на генетски модифицирану демократију, свое огњиште не си га знае. На њини њиве, генетски модифицирана мржња и даље расне. И ќе расне... Јер, никој више у државу не ни знае куде е село весело, детски жагор, њиве оставени, куќе запалени, сас силу обновени. Све е тој модифицирано, одземено, намавано. Меѓународна заедница нè сас ГМО још од време на социјализам рани, а да ми не смо свесни колко смо од туј храну подувани,  после све поделени, сас пестициди на етничку базу расцепени.

Некако не сам у форму да напишу нешто. Мањка ми волја, мањка ми добра и до с'к не спомнувана тема, мањка ми брзина на мислу и едно сто илјаде евра за добар живот под плаветнило викано моја земја. Све ми мањка, а све ми е некако вишак. А и овце су ми одамна у плус, веќ ги знам сви по име и презиме. Одамна се ми броимо, делимо и множимо. И све се множимо, а све смо помалко, и све е више видено, изедено, испиено, а и ГМО семка е одамна на овуј нашу плодну, суву барут почву посадена... Одамна е овај маса предмет за експеримент на генетски Доли овце на име Западан Балкан продадена... И затој, сесловенски народе... Док трае - нек лае, једи, пи, весели се и на генетски модифициран живот посери се.

Јер... К'д размислиш...

Одамна е генетски модифицирана мржња длибоко у нас посадена. Одамна се овде срка чорба македонска на име ФИРОМ запржена. Одамна има како се због нечии апетити створи народ викан генетски модифициран отпад. Т'ј народ ми се деси и на мене. Затој ги знам. Маса намучена, маса утучена. Маса на коју ретко више кој и да се сеќа... Маса која е прогласена за генетски раселен отпад у сопствену државу.  Одамна беше, а ја се сеќам ко да јуче беше, пева Шабан Шаулиќ...

Д'н Мала Богородица. Лето две илјаде и прво господово, тек oхридски потпишано. Мајка Систина чека на падине скопско - црногорски, свеќе у њојно име да стоив запалени. А некое сивило се зададе т'ј д'н над небо кумановско. И уместо у сопствену државу по најнову моду конвој да се реди дома да отидеш, деси се правда. Почна правда буква по букву да се реди. Правда викана ќутек. Едеш ќутек и сфатиш, правду си гу начнаја, кауза е оправдана, битка е отпочната. Правда никад не спие, она се генетски модифицира у народ и избие к'д се најмање надаш. Да, ја гу осети правду од сопствен народ раселен по овуј државу заради генетско увезени модифицирани охридско - рамковни апетити. За косу, удри, јер некој се осмели у сопствену државу на Македонци да им вика ''ви сте генетски модифициран олош'', ви пуцасте на њима, е с'к ако идете дома, и они ќе пуцав на вас. Седите туј, еве ви гу Сандра нека ве забавља сас добро преведени енглески реченице. 

Сандра ли?...  И почна да пада киша од ќутек викан правда. Еве има године 12 како раселени лица га тога од Холандију у име наметнату демократију од ќутек утепасва. Они њега, мене полиција, њима полиција, севав шамари, искубани косе се по земљу ваљав. Мене као шеф ме брани, а он се бута у блиндиран џип како најголема пизда. Матејчани изгубисва и онакој све што можеше да се изгуби. И затој, решисва... Кој им посеја семе на мржњу, т'ј да га изеде стап по грб од демократију искривен. Еве има године 12 како т'ј народ од генетски модифицирани демократи, свое огњиште не си га знае. На њини њиве, генетски модифицирана мржња и даље расне. И ќе расне... Јер, никој више у државу не ни знае куде е село весело, детски жагор, њиве оставени, куќе запалени, сас силу обновени. Све е тој модифицирано, одземено, намавано. Меѓународна заедница нè сас ГМО још од време на социјализам рани, а да ми не смо свесни колко смо генетски модифицирано подувани, достојанствено у појам утепани, после све поделени, сас пестициди на етничку базу расцепени. 

Одамне беше к'д се генетски модифицирана мржња посеа за да никне јалово. Године пројдесва, ГМомраза никако да престане да расне, сакаш цркву - нема, сакаш дома, немаш куде, у сопствену државу има места на кои не идеш, забравиш кој си бија, Манастир Матејче за свои верници одамна плаче, ама тамо мржња покоси сваку наду дека класје православно ќе никне златно и здраво. А и друга страна не живи боље. Никој сам за себе остров не е. И они зависив од државу у коју живив, ако тај држава уопште постои. 

Затој...

Не се плаши народе од ГМО храну што доваѓа. Европа, свет и 22 године стара гарнитура одамна на нас експерименти правив. И чудно. До с'к, све им успева. И семе отровно за наши деца е одамна посеано. Сви не као од нешто спасуев, јер ми смо биле ете глупи. Нема фрке. Генетски модифицаран народ е овде одамна произведен, и у сегрегирани градови и села расне. Нема више нешто што може да не отруе. Ми смо отруени, од фанатици политички заведени, од меѓународни приказне за општо благостање успиени. Ми смо одамна инертна ГМ Отруена маса. Имасмо шансу одамна да га докажемо спротивно. И свак д'н се нови шансе стварав. Ама ми како да сакамо од генетски модифицирану храну да повраќамо. А и ништо страшно. Сефте не ни е... Едина нус појава е спора смрт на нацију. Смрт на генетски, по све изгледа, никад довољно борбену нацију.

П.С

Овај колумна е посветена на мои матејчани, на онија од Опае, Арачиново.. На онија душе намучени што цели 12 године, сами сироти идев да видив огњишта продадени, за туѓи апетити, од дома протерани. На 21 септември 2001, и покрај полициски кордони, покажсва како се третирав кобајаги ми ти добронамерни гости. Они за ништо не су криви. А и ќутек мене не ме боли. Ја знам кој беше мета. А и они исто. Такој се правда истерује понекад. И да боли, правда не боли. 

Фала ви матејчани... Не знам зашто, ама фала ви...

Поздравља ве ваша преведувачка

tomovska.sandra@gmail.com

 

 

 

 




 

29 септември 2013 - 23:18