Додека чекаме да влеземе во ЕУ

Може ли да се научи нешто од Иво Андриќ?

Да не мораат сами да ве убиваат, ве заразиле со тоа чекање кое во одржува во живот и полека ве убива. Ќе овенете и исчезнете како што венеле и исчезнувале пред вас толку многу предци и народи во Османлиското Царство, на ист или сличен начин.

Не ни забележале дека од патот на вистиното живеење скршнале кон мртвиот колосек на чекање без крај и цел. Не го чувствуваат тоа свое чекање како товар ниту како понижување, бидејќи и самите се претвориле во чекање.

Да заразиш некого со чекање, тоа е најсигурниот начин да владееш со него, бидејќи тоа значи да го направиш неподвижен и безопасен, потполно и засекогаш. И таа лага со чекањето е поцврста од секој затвор и од секоја прангија. Зашто со многу среќа и вештина од затвор можеш да побегнеш, од окови човек може да се ослободи, ама од таа измама - никогаш ни довека!

Иво Андриќ

 

5 декември 2014 - 12:27