Германците уште држат по дома околу 6,5 милијарди евра во марки, а на второ и трето место се Французите и Шпанците со по 1,5 милијарди евра во франкови и пезети.
По влегувањето во монетарната унија најголемиот дел од националните банки дадоа рок до кога може националната валута да се смени за еврото (пример во Грција ова заврши во 2004, а во Португалија во 2002). Дел од нив, како Германија, Ирска, Австрија, решија тоа да биде неограничено.
Приврзаноста на Германците со марката се должи и на тоа што нејзината нова верзија во Западна Германија беше воведена во 1948, пред Германците да имаат ново знаме, химна и Устав. Освен тоа, германските марки на пазарот почнуваат да имаат и поголема вредност отколку официјалната стапка за нивна размена (1,95 марки = 1 евро).
Заради паниката и немањето верба во еврото во 2011 околу половина од испитаните Германци изјавиле дека сакаат да ја вратат германската марка како официјална валута. Враќањето на старите пари е дел и од реториката на десничарската Алтернатива за Германија.
