Се случува, дури и не толку ретко, Нобеловата награда да ја добијат навистина големи писатели. Но, тоа не можат да бидат какви било писатели, туку такви кои се форматирани за Нобеловата награда да може да ги поднесе.
Теофил Панчиќ им посакува добредојде на Русите кои бегајќи од војната одбраа да дојдат во Србија но им дава и пар драгоцени потсетувања: овде луѓето ни се браќа сè додека тоа не нè обврзува на ништо конкретно а нај браќа се кога се далеку.
За некои од нас, децата на доцниот дваесети век, новиот милениум почна - или се најави некоја година претходно - со компјутерот, интернетот, мобилните телефони, со секакви виртуелности. Мене ми почна многу поскромно, но потемелно: со клима-уредот.
Неодамна, по седум години и седум месеци, Дежуловиќ престана да ја пишува редовната колумна во сараевско „Ослобоѓење“, онаа која секојпат почнуваше исто - со другар му Кожо кој во два по полноќ му се јавуваше да му каже виц. Но неговото откажување не е ни смешно, и не е виц. Панчиќ го нарекува (само)кастрација на медиумите, без оглед на страната на политичкиот спектар на која припаѓаат.
“Глеј, глеј, Џегер и Ричардс на македонската драма и театар, па уште ексклузивно во нашиот сокак!", весело крикнува Теофил Панчиќ, по повод најновата претстава на Дејан Дуковски и Алексадар Поповски, за која вели дека нема ни една утка.
Je suis Charlie - извикуваа со патос „урбаните" фаци од регионот, протестирајќи против фундаменталистичките идеи од секаков вид. Во исто време, некои од нив среде Нови Сад лепеа плакати за бојкот на концерт, доживувајќи го како естетско-етичка закана. Дали било чие поимање на светот е доволно да делегитимизира нечие право на јавен настап, било кога, било каде?
Неодамнешниот скандал на катедрата по филозофија во Ниш, каде едно од прашањата на приемниот бил наслов на песна на Карлеуша, уште еднаш го поттикна муабетот за „елитната" наспроти „ниската" култура, и онаа која ја нарекуваме „општа". Добро бре, прашува Теофил Панчиќ, сте чуле ли вие на журка да се пеат Платоновите greatest hits?
Текстов може да ви се допадне од три причини: ако сте по фудбалот, ако сте по пивото, или ако сте по добрите анализи на транзициско-глобализацискиот помор на „автентичноста“. На пример на автентичното, „наше“ пиво, кое сега не знаете дали доаѓа од Белгија, Данска или од Боливија.
