Веќе одамна правиот англиски фудбал со пеколна атмосфера не се игра во Премиер каде играта е за богатите и за туристи од Јапонија, Кина и Арабија кои јадат фиш ен’ чипс и се сликаат за Инстаграм. Права тензија има во пониските лиги, а најголема има во Вимблдон. Зошто?

На луѓето веќе не им се ни потребни информативни текстови за да побрзаат своето мислење да го напишат во коментар. Доволно е да го видат насловот и да се испукаат (од себе) и исплукаат (со друг). Коментарите се покажаа како магнет за секакви отрови. А и голем мерак е кога на офф ќе напишеш долг текст и замислуваш како некој неупатен идиот се мачи да скрола до доле за да дојде до местото за коментар.

Суетни и елоквентни какви што обично се, познатите писатели знаеле да напишат отровни писма до нивни колеги, критикувајќи ги за сè и сешто. Кога пак нивните читатели доволно се описмениле, и тие почнале да им испраќаат пофални, но понекогаш и гневни писма на домашна адреса. Денес сè е на ачик. 

Самоизмамата е дел од човечката природа исто како што се тоа прстите на нозете и на рацете. Ова го тврди психологот Дејвид МекРени во неговата нова книга, „Сега сте помалку глупи", тематски доследно продолжение на неговиот бестселер „Не сте толку паметни".

Мечот меѓу Младост Добој и Славија Сараево од првата босанска лига ни носи ретко виден, а можеби и прв пример на вака внимателни навивачи кога е во прашање начинот на пцуење. Еден од нив ги прекрши правилата и му се обрати на судијата со зборовите „мајка четничка“. Настана гужва по која навивачите на Младост, Црвена легија самите го исфрлија од стадион бидејќи не дозволуваат навреди на етничка основа.

И кога ќе сумирам дека од борбата за и против слободата на говорот, намерно или ненамерно се изродиja исламофобија, заговори, други убиства и закани во најава, ќе се запрашам...

Дали и јас сум Шарли?

Пак ли ќе врне? Пак ли касаат мувите?

Зарем времето никогаш не умре? Зарем кругот навистина не е тркалезен?

Прво ќе научите многу британски зборови за омраза по најразлични основи, второ ќе научите зошто не треба да мразите.

Еве има године 12 како т'ј народ од сејачи на генетски модифицирану демократију, свое огњиште не си га знае. На њини њиве, генетски модифицирана мржња и даље расне. И ќе расне... Јер, никој више у државу не ни знае куде е село весело, детски жагор, њиве оставени, куќе запалени, сас силу обновени. Све е тој модифицирано, одземено, намавано. Меѓународна заедница нè сас ГМО још од време на социјализам рани, а да ми не смо свесни колко смо од туј храну подувани,  после све поделени, сас пестициди на етничку базу расцепени.