По само неколку месеци паника околу коронавирус и нарушување на глобалното снабдување, сигурноста на производството стана поважна отколку ефикасноста на производството, односно на никого не му вреди што нешто е поевтино и побрзо произведено во Кина, ако тоа не може да го донесе дома.

Турските навивачи важат за едни од најфанатичните на свет. Не се случило нов играч или тренер да дојде во нивен клуб а да не го пречекаат еуфорично уште на аеродром. На Диего Коста му оставиле милион коментари на Фејсбук.

Маркс го утна носителот на класната револуција бидејќи работничката класа одамна не е тоа што беше. Но, можеби малку поинаков бауч сега кружи над нашите глави.

Турски лешници, малезиско палмино масло, нигериско какао, бразилски шеќер, француска ванила..и македонски мерак да се јаде.

Текстов може да ви се допадне од три причини: ако сте по фудбалот, ако сте по пивото, или ако сте по добрите анализи на транзициско-глобализацискиот помор на „автентичноста“. На пример на автентичното, „наше“ пиво, кое сега не знаете дали доаѓа од Белгија, Данска или од Боливија.