На 16 септември во еден тивок регион во Белгија почна демократски експеримент. Преставници на германското малцинство во оваа земја формираа граѓански совет, кој треба да решава по различни проблеми на жителите. Ништо посебно, освен ако се знае дека тие се одбрани - со лотарија.

Како што е стандардно за изминативе две години, ваквите себе-проверки на Американците се предизвикани од вчудовидувањето кое настапи од тоа дека воопшто некој би гласал за Доналд Трамп, и сè што потоа следуваше.

Трамп ни приближно не е првиот Републиканец кој јавно ја преиспитувал потребата од постоење на НАТО, пишува Питер Беинарт во анализа за Атлантик, потсетувајќи дека членството во НАТО, за жал, нема клучна врска со демократијата во таа земја. Во име на некој нов грант за борба против 'сè помоќниот непријател', ги чекаме Борјан и Орданоски да го прогласат и Атлантик за руска пропаганда.

Без разлика колку од година во година членките на ЕУ стануваат поинтегрирани и меѓусебно поповрзани, европската политика „и понатаму останува заглавена во националниот силос,“ нешто што Алберто Алемано го нарекува „демократскиот јаз на ЕУ.“

Гласањето на избори е вештина, а не рандом интуиција, и како и секоја вештина и таа народот треба систематски да ја учи. Да им дадеш на граѓани да гласаат без вакво образование, е подеднакво неодговорно како да им дадеш да управуваат со брод кој плови сред бура.

Eдна од мааните на директната демократија е што гласачот, кој инаку се колне дека разумно расудува, може да биде манипулиран така за на денот на изборите да заокружи опција која инаку не би му паднала на памет. Една претстава се обидува да покаже како се случува тоа. 

Што е разликата помеѓу Бетмен, Супермен, Вондер вуман, Тор, Ајрон мен oд една, и Доналд Трамп од друга страна? Првите се моралистички аристократи со комплекс на супериорност, кои автократски ја наметнуваат својата идеја за „праведност“. Вториот е актуелниот претседател на САД. Очигледно, нема разлика.

Двајца врвни професори од Принстон и Харвард, едниот левичар, другиот десничар, иницираа заедничка изјава. Клучна реченица: „Без разлика дали сте лево, десно или во центар, ПОСТОЈАТ луѓе со добра воља кои не ги делат вашите суштински убедувања“. Тоа е работа на професори, да ги потсетуваат пишпириците на важноста на слободата на говорот. А не...

Вознемирувачка, ама издржана лекција по историја: нова книга тврди дека ретките случаи на еднаквост од глобални размери била постигнувана исклучиво во времиња на големи кризи, кога на Земјата шетале четирите јавачи на апокалипсата (кои додуша ширеле несреќи главно во женски род): глад, смрт, војна и освојување. Зарем до ова дереџе дојдовме, да се надеваме на апокалипса?

Малкумина аналитичари очекуваа Британците да гласаат за излегување од ЕУ или Американците да го изберат Доналд Трамп за свој следен претседател. Сепак не требаше многу време за да се појави консензуално објаснување на ова. Но кога се во прашање комплексни проблеми, треба да се пазиме од вака лесни заклучоци.

Јаша Моунк е предавач на Харвард, кој има проблем со една од најосновните претпоставки на западната политика, дека „кога еднаш земјата ќе стане либерална демократија, таа ќе остане таква“, односно дека либералната демократија е хепиендот за секоја држава. Проблемот станува поизразит како што тој почнува подетално да го истражува.

Театарските претстави, како јавни настани, се податни за изразување политички ставови, или барем за привлекување внимание. Неодамнешните случувања околу мега-популарната претстава за создавањето на американската нација повлече дискусија за функцијата на театарот денес.

За да ви стане јасен целиот ризик на распишување референдум, доволно е да се обидете по дома да спроведете еден за тоа што ќе се руча денес. Веднаш ќе зажалите што сте му ја препуштиле одлуката на народот.

Демократијата се заснова на една убава претпоставка. Меѓутоа таа се судира со едноставен факт: некомпетентни луѓе не можат да судат за компетициите на другите. И затоа секогаш главно избираат осредни лидерства.

Полош од еднопартискиот е двопартискиот систем. Можеби кога сите ќе се иселиме и ќе добиеме можност да гласаме во новите земји, ќе сфатиме зошто е тоа така.

Отворена веб  мобилна иплатформа која на граѓаните им го олеснува учеството во решавањето на политичките прашања кои ги засегаат. Засега, резултатите се скромни, бидејќи мрзата и незаинтересираноста често се потценети фактори.

Во колониите на бубашваби владее основен модел на демократија во кој сите членови имаат еднаков глас а пред секоја важна одлука за колонијата се водат групни дискусии.

Што ако имате добра идеја за уметнички проект, а не сакате, или не можете да добиете пари од институции? Одите на онлајн платформи и се обидувате да ја „продадете" вашата идеја за донација од неколку долари. Дали е ова дефиницијата на „културна демократија" која ја баравме? Една нова книга вели - не.

Повеќе од 500 писатели и уметници, вклучувајќи пет добитници на Нобел за книжевност, го осудија обемот на надзор на дигиталните комуникации од страна на државите.

Како и секоја револуциогена активност низ светот, и најновата турска драма која ја гледаме на нашите тв приемници нè инфицираше и не помина без синхронизација од наши актери. За некои, случувањата во Истанбул се нормална реакција на либералите на кои им дошло преку Босфор од политиката на Ердоган, за други Турците се најновите пикирани жртви од невидливата рака на илуминатите кои го отепаа Гадафи за нафта, а сега за донер ќебап се спремни да се пресметаат и со шефот на Турција. Вистината е некаде измеѓу, како и секогаш. Ама се чини дека е далеку од нас. Џенем...

Тоа се зборовите на генералниот секретар на ФИФА, Жером Валке според кого премногу демократија не е на арно кога се организира едно Светско првенство.